-
Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 06 Δεκεμβρίου 2011 16:43
-
Εμφανίσεις: 226687
Ένας φίλος, πριν χρόνια, μου δώρησε μια κασέτα μαγνητοφώνου, όπου είχε πολλαπλασιάσει την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», την οποία αυτούσια είχε πάρει από κάποια ομιλία του Προγηγουμένου της Φιλοθέου, γέροντα Εφραίμ.
Η ευχή με συντρόφευε κυρίως σε μακρυνά ταξείδια με το αυτοκίνητο, καθώς η κασέτα τελείωνε και ξανάρχιζε, γεμίζοντας έτσι τη μονότονη διαδρομή της ψυχής. Ακούστε για να καταλάβετε τι εννοώ, κάνοντας κλικ εδώ: HXHTIKO με συγκλονιστική υπόκρουση τον ήχο της παλλόμενης καρδιάς του αναγνώστη.
Την ίδια «δουλειά» μπορούν να κάνουν τα κείμενα της Καινής Διαθήκης που εκφωνούνται στους δίσκους αυτούς. Είναι καιρός πια, δεν σηκώνει άλλη αναβολή, να επιστρέψουμε στον αυτούσιο ευαγγελικό λόγο.
Τον ακούσαμε σε τόσες ερμηνείες και παραλλαγές «που χάλασαν τα μαλάματα το πρόσωπό του». Φορέσαμε τόσα βελούδα στους γυμνούς ώμους του Ναζωραίου, που είναι ανάγκη πλέον να αναζητήσουμε την αφτιασίδωτη φυσιογνωμία Του.
Απέφευγα συστηματικά να ομιλώ για το «Χριστιανισμό» επειδή γενικά απεχθάνομαι τους «-ισμούς». Και μιλούσα στα κηρύγματά μου για την Εκκλησία. Όμως κατά τα τελευταία χρόνια, αποψιλώσαμε την έννοια της Εκκλησίας από το χριστολογικό περιεχόμενό της και για τον πολύ κόσμο, σημαίνει ένα ανθρώπινο οικοδόμημα, με πολιτικές, διπλωματικές και οικονομικές βάσεις, με ίντρικες, απάτες και διαφθορά∙ (μας χρειάζεται πολύ αγιότητα για να αποκαταστήσουμε την Εκκλησία «ὡς σῶμα Χριστοῦ).
Οπότε, στα κηρύγματά μου μιλάω πιά μόνο για το Χριστό και μεταφέρω λαγαρό το λόγο του Ευαγγελίου. Όσο ευτελής κι αν είμαι επειδή απλώς μεταφέρω, στο σήμερα, όσα έγιναν «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ», χωρίς να καταθέτω την αυθεντία της γνώμης μου, ή την «δυναμική» εμπειρία μου, γίνομαι περισσότερο πιστευτός.
Τελικά ο λαός μας, ακόμα, δεν αμφισβητεί το Χριστό και το Ευαγγέλιο. Είναι όμως καχύποπτος απέναντι στους ιεροκήρυκές του.
Θυμάμαι ένα διάλογο στο «Γεροντικό», όπου ρωτούν τον ασκητή∙ «γέροντα, ποιός δρόμος οδηγεί στο Θεό;» κι εκείνος απαντά∙ «εγώ δεν ξέρω κανένα δρόμο που να οδηγεί στο Θεό∙ ξέρω ένα βάραθρο∙ πηγαίνεις στο χείλος του και, ή αφήνεσαι και πέφτεις στο κενό, με ακράδαντη την πεποίθηση ότι θα βρεθείς στην αγκαλιά του, ή απλώς δεν πέφτεις».
Ο Λόγος του Θεού λοιπόν είναι διαχρονικός. Όμως η δραστικότητά του ποικίλει ανάλογα με την εμπειρία αυτού που τον εκφέρει. Ένας άνθρωπος που όταν δεν βρέθηκε συνάνθρωπος να τον στηρίξει, τότε εμπιστεύτηκε πλήρως το Χριστό, που έπεσε στο κενό με τη σιγουριά ότι θα βρεθεί στην αγκαλιά Του, που συνάντησε το Χριστό όταν βρέθηκε σε τραγική μοναξιά και σε τέλεια εγκατάλειψη, αυτός ο άνθρωπος δικαιούται να «δανείζει» στο Χριστό το στόμα του, να τον απαγγέλει με την καρδιά του και να τον ομολογεί με τις πληγές του. Κανενός δεν θα πείσεις την καρδιά αν ο λόγος δεν βγαίνει απ’ την καρδιά σου. Κανενός δεν θα πείσεις τη ζωή, αν η ζωή σου δεν είναι ματωμένη.
Έτσι και ο εκφωνητής πατήστε εδώ: Ο Αναγνώστης των Καινοδιαθηκηκών κειμένων που ακολουθούν, έπεσε στο βάραθρο ή τον έριξαν, δεν έχει σημασία, πάντως βρήκε το Χριστό. Ας κάνει τον αγώνα του να μείνει μαζύ Του και να μην Τον ξαναχάσει μέσα στα εκκλησιαστικά ψιμύθια. Και το θαύμα ήδη έγινε…
Ο ηχολήπτης και μουσικός που συνέθεσε την πρωτότυπη μουσική υπόκρουση για τις ανάγκες του έργου Γιώργος Ζαγόρης ομολογεί με συγκλονιστικό τρόπο: (αντιγράφω χωρίς κανένα σχολιασμό κείμενό του )
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΑΠΕΙΝΟ, ΜΙΚΡΟ, ΠΛΗΝ ΤΙΜΙΟ, ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΣΥΝΘΕΤΗ ΗΧΟΛΗΠΤΗ
Πέρασαν κοντά δυο μήνες προσπάθειας ενός ανθρώπου, που αρχικά δεν γνώριζα, να μπει στο studio για να ξεκινήσει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Δεν τον ήξερα και λόγω φόρτου δουλειάς, δεν πρόσεξα ποιος ήταν, απλά το ανέβαλα για την περίοδο που θα μπορούσα να «ήμουν», όπως συνηθίζω, παρόν στο όραμα , που τέτοια οράματα συναντώ συχνά. Όχι όμως και τέτοιο!
Όταν τον είδα κατάλαβα ποιος ήταν . Κάποιος που καταδικάστηκε από τους “δικαστές” της εποχής! Έκανα ότι δεν ήξερα. Δεν ήταν ψέμα . . δεν ήξερα την καταδίκη που του φόρτωσαν αλλά δεν αφορούσε τη κρίση μου και τη δουλειά που θα κάναμε.
Είδα έναν άνθρωπο με “όραμα” και “τάμα”! Ήταν μια ειλικρίνεια στη ματιά και μ ένα πιστεύω, που κινεί βουνά.
Δύσκολη εποχή περνάμε, αλλά που βρίσκει αυτός ο άνθρωπος τη δύναμη? Έτσι άρχισα να τον αναλύω τη ματιά, τη καρδιά και τη ψυχή. . . .που να ήξερα!?
Μου ζήτησε απλά, να γράψει τη καινή διαθήκη, (τόσο απλό), 25 ώρες studio για 20 ώρες καθαρής εγγραφής. Και πρότεινα να βάλουμε μουσική! Παρακινδυνευμένο για κλασικό βιβλίο εκκλησιάς.
Σύγχρονος στο μυαλό το αποδέχτηκε, αλλά δεν κατάλαβα όμως τι πρότεινα! 20 ώρες πρωτότυπης μουσικής γραμμένης πάνω στο λόγο μιας καινής διαθήκης?. . . Που δεν θα είχε τόπο, χώρο, η χρόνο? Ουδέτερη μουσική, αποδεκτή σε όλη τη γη ,που να μη σκεπάζει με την προσωπικότητα της το λόγο? Πολύ δύσκολο! (έχω σβήσει τόσες υπεροχές μελωδίες αλλά το θα τον κατέστρεφαν!)
Τεραστία η δοκιμασία, 20 ώρες σε 2 μήνες . . . ξεπερνά κάθε πρόκληση!
Όταν όμως ακούς την αγία γραφή, οι ώρες γίνονται δυο και οι πληροφορίες χίλιες!
Προσωπικά, ευχαριστώ το θεό που μου έστειλε αυτόν τον άνθρωπο, που άνοιξε αυτό το βιβλίο, που το είχα στο χώρο μου, αλλά δεν το άνοιξα ποτέ.
Διαβάστε το, τώρα πια “ακουστέ το”, σαν ένα απλό σενάριο μιας ταινίας που «έπαιξε» αλλά και . . . θα παίξει. Έμενα μ άγγιξε τελικά. . . . όχι μόνο ο συμπαθέστατος ομιλητής.
Ζητώ συγνώμη απ όλους εσάς τους τεράστιους σύνθετες ανά το κόσμο, που τόλμησα να κάνω εγώ κάτι τέτοιο πρώτος στην ιστορία, μικρός και σε τόσο πολύ μικρό χρονικό διάστημα….
Το αποτέλεσμα της πρωτότυπης αυτής εγγραφής, που σημειωτέον είναι «παγκόσμια πρώτη στον Ορθόδοξο κόσμο στα ελληνικά», είναι, μπορεί να είναι η χειρολαβή στο τρίκλισμα της ψυχής μας. Κι αυτό μετράει περισσότερο απ’όλα. Εξάλλου μιά παλιά παροιμία λέει∙ «ο Θεός γράφει ίσια με στραβές γραμμές».
Για την ιστορία αναφέρουμε πως η Ελληνική Βιβλική Εταιρία «αγκάλιασε» εξ’ αρχής το έργο και μάλιστα το κυκλοφορεί και η ίδια στην συμβολική τιμή των 5,5 Ευρώ.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το έργο αλλά και για να ακούσετε ενδεικτικά αποσπάσματα κάντε κλίκ εδώ: ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΗΣ ROMFEA.GR
