Άρθρα - Απόψεις

Που ευρίσκεται ο Ιησούς Χριστός;

xrist

Του Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ | Romfea.gr

Ποῦ εὑρίσκεται ὁ Χριστός; Ἐρώτησε ὁ Ἡρώδης τοὺς Μάγους στοὺς ὁποίους συνέστησε νὰ ἐρευνήσουν καλῶς νὰ Τὸν εὕρουν καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὸν ἐνημερώσουν γιὰ νὰ πάει νὰ Τὸν προσκυνήσει κι αὐτός (Ματθαίου β΄ 2-8).

Τὸ ἐρώτημα τίθεται καὶ σήμερα. Οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν νὰ βροῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὴν ζωή, τὴν ἐλπίδα, τὴν εἰρήνη, τὴν ἀλήθεια, τὴν ὁδὸ καὶ τὴν ἀνάσταση. Ποῦ ὅμως θὰ εὕρουν τὸν Ἰησοῦν Χριστόν καὶ ὅλα τὰ προηγούμενα;

Ἀναζητοῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στὰ πολυκαταστήματα, στὰ ὁποῖα οἱ ἔμποροι ἔχουν συσσωρρεύσει τὰ ἀγαθά, τὸν πλοῦτο τῆς γῆς. Ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εὑρίσκεται στὴν ἐφήμερη ἱκανοποίηση τοῦ καταναλωτισμοῦ.

Ἀναζητοῦν τὸν Χριστὸ στὴν τύχη καὶ «στὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου», (Γαλάτας δ΄ 3) τούς Ἀστρολόγους, Μάντεις καί θλιβερούς Μελλοντολόγους καὶ σ’ ὅσους πωλοῦν ἐλπίδες μὲ τὴν προτροπὴ «ἀγόρασε μιὰ ἐλπίδα». Ἡ ἐλπίδα ὅμως δὲν πωλεῖται, δὲν ἀγοράζεται. Εἶναι τὸ πρόσωπο, τὸ Ὁποῖο γεννήθηκε. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ἀναζητοῦν τὸν Χριστὸ στὴν ἱκανοποίηση τῶν ματαίων καὶ φθαρτῶν, ἀλλὰ ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ ὑπαρξιακὸς πόθος δὲν ἱκανοποιεῖται, διότι τὰ μάταια καὶ φθαρτὰ δὲν μποροῦν νὰ στηρίξουν τὸν ἄνθρωπο ἐκτὸς δὲ τούτου εἶναι καὶ ἀπατηλά.
******

Ὅπως στοὺς Μάγους τὸ λαμπερὸ ἀστέρι ἔτσι καὶ σ’ ἐμᾶς σήμερα ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸν λόγο τῆς ἁγίας Γραφῆς μᾶς δείχνει ποῦ εὑρίσκεται ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς γιὰ νὰ Τὸν προσκυνήσουμε:

α) «Κείμενος ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκᾶ β΄ 16).

Εὑρίσκεται στὴν φάτνη τῆς ἐνανθρωπήσεως, στὴν φάτνη τῆς κενώσεως καὶ τῆς ταπεινώσεως. Μυστήριο μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο. Ἱστορία θεϊκῆς ἀγάπης. Τὴν περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολή του: «ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα τῷ Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορ­φὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ» (Πρὸς Φιλιππησίους β΄, 6-9).

Μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του ὁ Θεὸς Πατέρας ἀπήντησε στὴν ἐναγώνια ἱκεσία καὶ φωνὴ τῶν ἐπιθυμούντων νὰ φανερωθεῖ «Μακάρι νὰ ἄνοιγες τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ κατέβαινες» (Ἡσαΐου ξδ΄, 1).

Τὰ Χριστούγεννα ἂν θέλεις νὰ συναντήσεις τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ πήγαινε στὴν φάτνη. Ἡ Ἐκκλησία θὰ σοῦ δείξει, ὅπως οἱ Ἄγγελοι ἐπληροφόρησαν τὴν νύκτα τῆς γεννήσεως τοὺς Ποιμένες «καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον· εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκᾶ β΄ 12).
Ὅπου συναντᾶς ταπείνωση καὶ αὐταπάρνηση ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Πρὸς Φιλιππησίους β΄, 5).

β) « Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Τελώνου» (Λουκᾶ ε΄, 27-32).

Τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ θὰ συναντήσουμε καὶ στὴν οἰκία τοῦ ἁμαρτωλοῦ, διότι ὅπως ἐξήγησε «οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Λουκᾶ ε΄ 31-32).

Οἱ ἁμαρτωλοὶ χρειαζόμαστε τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Πολλοὶ θεωροῦν ἑαυτοὺς «ὑγιαίνοντες», δηλαδὴ ἀναμάρτητους καὶ σοφούς, γι’ αὐτὸ καὶ κλείνουν τὴν θύρα τῆς ψυχῆς, τοῦ νοῦ, τῆς ζωῆς καὶ τῆς οἰκογενείας τους στὸν Σαρκωθέντα Θεό. Ὅσοι καλέσουν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ νὰ εἰσέλθει στὴ ψυχή τους, θὰ φέρει τὴν σωτηρία, ὅπως σ’ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς ποὺ μετανόησαν γιὰ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή τους.

γ) «Καθεζόμενον ἐν τῇ πηγῇ τοῦ Ἰακώβ»

Θὰ συναντήσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ «στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ» (Ἰωάννου δ΄ 11) διδάσκοντα μία ἁμαρτωλὴ γυναίκα, τήν Σαμαρείτισσα (Ἰωάννου δ΄ 6), ἀλλὰ καὶ «ἐν τῇ οἰκίᾳ» νὰ διδάσκει τὴν εὐσεβῆ Μαρία, τήν ἀδελφή τοῦ Λαζάρου (Λουκᾶ δ΄ 42).

Ἦλθε νὰ μᾶς διδάξει τὴν ἀλήθεια. Πόσοι καὶ πόσο ὅμως εἴμαστε πρόθυμοι νὰ Τὸν ἀφήσουμε νὰ μᾶς διδάξει; Νὰ μᾶς ὁδηγήσει μὲ τὸ ὑπέρλαμπρο φῶς;

δ) Ἐκτελοῦντα τό θέλημα τοῦ Οὐράνιου Πατέρα

Θά συναντήσουμε τόν Ἰησοῦ Χριστό ἐπιτελοῦντα ἀποκλειστικῶς στήν ζωή Του ἐλευθέρως, ἐθελουσίως, χωρίς καταναγκασμό καί ὑπεκφυγές τό θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατέρα.

«Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον» (Ἰωάννου δ΄ 34).

«Ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι» (Ἰωάννου θ΄ 4).

«Ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ, τοῦ ποιῆσαι, ὁ Θεός, τὸ θέλημά σου» (Πρός Ἑβραίους ι΄ 7)

«Ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός» (Ἰωάννου ε΄ 30)
Ἑπομένως ὅπου συναντήσουμε ἀδελφούς νά ἐργάζονται τά ἔργα τοῦ Θεοῦ καί νά ἐπιτελοῦν τό θέλημά Του ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

ε) «Εἰς τό μέγα ἀνώγιον»

Θὰ συναντήσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στὸ ὑπερῷο τῶν Ἱεροσολύμων (Λουκᾶ κβ΄ 12), νὰ διακονεῖ τοὺς μαθητές Του γιὰ νὰ μᾶς ἀφήσει πρότυπο ὑπηρέτου. «Γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε˙ εἰμὶ γάρ. Εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν. εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοί ἐστε ἐὰν ποιῆτε αὐτὰ» (Ἰωάννου ιγ΄, 12-17).

Σήμερα ποῖος ὑπηρετεῖ τὸν ἄνθρωπο; Ὅπου συναντήσετε πνεῦμα διακονίας καί ταπεινῆς ὑπηρεσίας ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ Χριστός.

στ) «Ἐπί τοῦ σταυροῦ»

Θὰ συναντήσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στὸν σταυρὸ τῆς θυσίας Του καὶ τοῦ ἐξιλασμοῦ μας. Ἡ Βηθλεὲμ συνδέεται μὲ τὸν Γολγοθᾶ. Αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου «Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καὶ τί εἴπω; πάτερ σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης, ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην» (Ἰωάννου ιβ΄ 27).

Τὴν φάτνη τῆς ἐνανθρωπήσεως φωτίζει ὁ Σταυρὸς τῆς θυσίας. Ὅπου συναντήσετε πνεῦμα αὐτοθυσίας καὶ ἀπαρνήσεως ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

ζ) «Ἑστῶτα καί κρούοντα ἐπί τήν θύρα»

Θὰ συναντήσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἔξω ἀπὸ τὴν θύρα τῆς ψυχῆς. Λέγει: «Ἰδοὺ ἔστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω, ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύρα καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ’ ἐμοῦ» (Ἀποκάλυψις γ΄ 20).

Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο «κρούων ἐπὶ τὴν θύραν» τῆς ψυχῆς καὶ τῆς ζωῆς μας καὶ μᾶς ζητεῖ νὰ ἀνοίξουμε γιὰ νὰ εἰσέλθει. Δὲν παραβιάζει τὸ ἄσυλο καὶ τὴν ἐλευθερία μας. Περιμένει μὲ εὐγένεια καὶ ὑπομονὴ ἀπ’ ἔξω. Πότε θά τοῦ ἀνοίξουμε;

η) «Ἐν ἡμῖν καί μεθ’ ὑμῶν»

Ὁ Χριστὸς εὑρίσκεται στὴν καρδιὰ τῶν πιστῶν, κατὰ τὸν λόγον Του «Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστὶ» (Λουκᾶ ιζ΄ 21), οἱ ὁποῖοι μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο ὁμολογοῦν, ὅτι «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμὶ ἐγὼ» (Α΄ Τιμόθεον α΄ 15).

θ) Σέ κάθε ἀγωνιζόμενο πιστό

Ὁ Χριστὸς εὑρίσκεται δίπλα σὲ κάθε ἀγωνιζόμενο πιστὸ κατὰ τὴν ὑπόσχεσι Του: «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν». (Ματθαίου κη΄ 20) καί τήν διαβεβαίωσή Του:

«Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάννου ιε΄ 15)

Βεβαιώνει γι’ αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ» (Πρός Φιλιππησίους δ΄ 13) πού εὐχόταν στόν ἀγαπημένο μαθητή Του ἀπόστολο Τιμόθεο «Ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Πρός Τιμόθεον Β΄ β΄ 1)

ι) Στήν σύναξη τῆς Ἐκκλησίας

Ὁ Χριστὸς εὑρίσκεται στὴ σύναξη τῶν πιστῶν κατὰ τὴν διαβεβαίωσή Του: «ὅπου εἰσὶν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ» (Ματθαίου ιη΄ 20).

Στήν Ἐκκλησία θά συναντήσει τόν Χριστό προφητευόμενο, σαρκούμενο, διδάσκοντα, θεραπεύοντα, σταυρούμενο, δοξασμένο, ζωντανό καί δίκαιο κριτή.

Σὲ ὅσους ἐρευνοῦν καὶ ἐρωτοῦν ποῦ εὑρίσκεται ὁ Χριστός;

Ἡ Ἐκκλησία ἀπαντᾶ:

Θὰ Τὸν εὕρουν γιὰ νὰ Τὸν προσκυνήσουν:
• στὴν φάτνη τῆς ἐνανθρωπήσεως καὶ τῆς ταπεινώσεως,
• στὸν οἶκο τῆς σωτηρίας τῶν ἁμαρτωλῶν,
• διδάσκοντα τοὺς «διδακτοὺς Θεοῦ» (Ἰωάννου στ΄ 45),
• στὸ ἀνώγιο διακονοῦντα,
• στὸ Σταυρὸ θυσιασμένο,
• στὴ θύρα τῆς ψυχῆς τους νὰ κρούει γιὰ νὰ Τοῦ ἀνοίξουν,
• στὴν σύναξη τῶν ἀδελφῶν.

Τοῦτα τὰ Χριστούγεννα ἂς Τὸν δεχθοῦμε Σωτῆρα καὶ Κύριο στὴν καρδιά μας.

 

''Παράδοξος σύνθεσις''

xmas

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ

Καί πάλι, αδελφοί μου αγαπητοί, το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, μέσα στο οποίο ο Θεός συναντά τον άνθρωπο, συγκεντρώνει, αυτή την μεγάλη ημέρα της πίστεώς μας, τον σεβασμό και την ευλάβεια όλων μας.

Εδώ, σ΄ αυτόν τον χώρο, που η Παρθένος «τίκτει τον Ποιητήν του παντός»1, στέκονται αντιμέτωποι ο θάνατος με την ζωή, η φθαρείσα εικόνα του Αδάμ με τον Νέο Αδάμ που είναι ο Χριστός, η πτώση και συγχρόνως η ανάσταση και η ζωή.

Η πενιχρά και άσημη φάτνη της Βηθλεέμ γίνεται συνάμα και ζωηφόρος τάφος, όπου ο Θεός Λόγος αποκρύπτει μικρόν το μεγαλείο της Θεότητός Του και «βροτός οράται και σπαργάνοις πλέκεται ο της δόξης Κύριος»2, προκειμένου «την πριν πεσούσαν αναστήση εικόνα» του Γενάρχου Αδάμ.

«Ένδον του Σπηλαίου . . . εφάνη ρίζα απότιστος, βλαστάνουσαν άφεσιν».

Εκεί ευρέθη «φρέαρ ανόρυκτον» από το οποίο επεθύμησε να δροσισθεί ο Προφήτης Δαβίδ3.

Εκεί η Παρθένος «τεκούσα βρέφος την δίψαν έπαυσεν ευθύς την του Αδάμ και του Δαβίδ».

Εδώ, βρίσκεται το άδυτον της αναγεννήσεως και της λυτρώσεως του ανθρώπου.

Εδώ, το μνήμα του θανάτου και το λίκνο της ζωής συνδεδεμένα άρρηκτα το ένα με το άλλο.

Καί μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες της έσχατης πτωχείας («τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου, τι δε ταπεινότερον σπαργάνων;»4) τελεσιουργείται το «μέγα και παράδοξον θαύμα»5 της θείας ενανθρωπήσεως, «η παράδοξος κράσις», όπως την ονομάζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «(Ο Θεός Λόγος) έγινε ένα, ενώνοντας τα δύο αντίθετα, την σάρκα δηλαδή και το Πνεύμα . . . Ω πόσον αξιοθαύμαστος είναι η νέα ένωσις! Ω πόσον παράδοξος είναι η νέα σύνθεσις.

Ο υπάρχων δημιουργείται, ο αδημιούργητος πλάθεται, και ο απεριόριστος περιορίζεται .... Εκείνος ο οποίος δίδει τον πλούτο γίνεται πτωχός ... Εκείνος ο οποίος είναι γεμάτος, αδειάζει· διότι αδειάζει από την δόξαν Του δι΄ ολίγον καιρόν, διά να γευθώ εγώ την πληρότητά Του»6.

Πρώτον. «Παράδοξος σύνθεσις». Ο άφθαρτος και αναλλοίωτος Θεός έρχεται να ζήσει μέσα στον κόσμο της φθοράς για να καταργήσει την φθορά και τον θάνατο και να καταστήσει τον άνθρωπο άφθαρτο και αθάνατο.

Ο αιώνιος Θεός, «ο έχων θρόνον ουρανόν και υποπόδιον την γην»7, εισέρχεται μέσα στον χρόνο, «αρχήν λαβών χρονικήν», για να αγιάσει τον χρόνο, τον κόπο και τον ιδρώτα του ανθρώπου, αλλά και να κάνει τον άνθρωπο πολίτη της αιωνίου ζωής.

Ο Εξουσιαστής Θεός γίνεται δούλος, «ίνα ημάς ελευθερώση εκ της δουλείας των παθών» και από την κυριαρχία του διαβόλου.

«Ο πάσης επέκεινα καθαρότητος»8, «ος αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού»9, συναναστρέφεται με αυτούς που βρίσκονται κάτω από το κράτος της αμαρτίας και την ανατριχίλα του θανάτου για να τους ανοίξει τον δρόμο της αγιότητος και να τους οδηγήσει στα ουράνια σκηνώματα.

Η μοναδική αγάπη έρχεται να θεραπεύσει το μίσος και την εχθρότητα.

Η ειρήνη κατέρχεται στον ανειρήνευτο κόσμο, προσφέροντας καταλλαγή και συμφιλίωση.

Το φως στην σκοτισμένη γη,

η ελπίδα στην απελπισμένη οικουμένη,

η χαρά στον πόνο, η δύναμη στην αδυναμία,

η ζωή στον θάνατο.

Δεύτερον. «Παράδοξος σύνθεσις». Πως ο απολύτως άυλος Θεός μένοντας άυλος γίνεται υλικός; Πως ο άσαρκος σαρκούται και ο αόρατος οράται; Πως ο άκτιστος κτίζεται και ο αχώρητος χωρείται; Θα αναφωνήσει η θεολόγος φωνή της Εκκλησίας10.

Ο Θεός προσεγγίζει τον άνθρωπο αθόρυβα, θαυμαστά και θεραπευτικά. Έχουμε την κένωση, δηλαδή την κατάβαση του Θεού, και συγχρόνως την ανάβαση του ανθρώπου. Έχουμε μία καινούργια και θαυμαστή κοινωνία που ενώνει τα διεστώτα.

Ο Θεός γίνεται κοινωνός της ανθρωπίνης φύσεως για να γίνει ο άνθρωπος κοινωνός θείας φύσεως11.

Πόσο ωραία διατυπώνει την αλήθεια αυτή υμνολογικά ο Άγιος Κοσμάς ο ποιητής στον περίφημο Κανόνα του στην Ακολουθία του Όρθρου: «Χριστέ, Συ που έγινες ομοιόμορφος με την γήινη και ευτελή φύση του ανθρώπου και με την συμμετοχή Σου στην σάρκα μας, την πολύ κατώτερη, μετέδωσες σε μας την θεία κι αθάνατη φύση Σου, αφού, γενόμενος άνθρωπος, παρέμεινες Θεός»12.

Καί αυτή η ακατάληπτη σύνθεση, που κατανοείται μόνο με την πίστη, διότι «ου φέρει το μυστήριον έρευνα· πίστει μόνη τούτο πάντες δοξάζομεν»13, μας δίνει την μοναδική λύση στην πιο οδυνηρή αγωνία:

Πως δεν είμαστε μόνοι μας σ΄ αυτή την ζωή.

Πως δίπλα μας βρίσκεται ο Χριστός συνοδοιπόρος και συγκυρηναίος του σταυρού μας.

Πως Αυτός στεφανώνει τον κόπο και τον μόχθο των χειρών μας.

Πως Αυτός μας χορταίνει με την λαχτάρα της αγιότητος και με την επιθυμία της δικαιοσύνης και της αληθείας.

Πως Αυτός καταργεί τον θάνατο και μας οδηγεί στην αιώνια δόξα και μακαριότητα.

Χριστούγεννα σήμερα, αδελφοί μου, του σωτηρίου έτους 2014.

Κάποτε οι άνθρωποι γιόρταζαν αληθινά Χριστούγεννα. Επιθυμούσαν να ζήσουν αυτό το πνευματικό γεγονός και ετοιμάζονταν με την λατρεία και με τα μέσα τα οποία διαθέτει η Εκκλησία μας να το ζήσουν εσωτερικά και καρδιακά.

Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Η παράδοση των προγόνων μας χάθηκε. Ο δυτικός πολιτισμός μετέτρεψε αυτήν την γιορτή σ΄ ένα πραγματικό εμπόριο.

Γιά να μην ενοχλούνται, ακόμη, εκείνοι που δεν δέχονται το πρόσωπο του Χριστού, σε κάποιες μεγάλες πόλεις απαγορεύεται ο χριστιανικός εορταστικός διάκοσμος που υπενθυμίζει την γέννηση του Σωτήρος. Έτσι, υπάρχουν μόνον φώτα χωρίς το μοναδικό φως που είναι ο Χριστός.

Υπάρχουν μόνο δώρα χωρίς την παρουσία του ουρανίου δώρου που είναι ο Σαρκωμένος Λόγος του Θεού.

Εορτάζει ο δυτικός κόσμος τα γενέθλια άλλων, ενώ καταργεί τα μοναδικά Γενέθλια που χώρισαν τον χρόνο και την ιστορία στα δύο. Καθιερώνουμε κι εμείς στην πατρίδα μας γιορτές για τα πρόσκαιρα και υλικά αγαθά, χωρίς καμμία πνευματική αναφορά στον Σωτήρα Κύριο που μόνον Αυτός αγιάζει, χαριτώνει και ανυψώνει τον πλανώμενο άνθρωπο.

Γι’ αυτό στις μέρες μας ισχύει ο λόγος του Προφήτου Δαβίδ που αναφέρεται στην πολεμική των αφρόνων: «Δεύτε και καταπαύσωμεν πάσας τας εορτάς του Θεού από της γης»14.

Πρόκληση η σημερινή γιορτή. Καί ταυτόχρονα πρόσκληση για έναν θεοφιλή εορτασμό:

όχι πανηγυρικά, αλλά θεικά,

ούτε κοσμικά, αλλά υπερκόσμια,

όχι για τον εαυτό μας, αλλά για το πρόσωπο του Χριστού,

όχι τα της ασθενείας, αλλά τα της ιατρείας,

ούτε, ακόμη, τα της πλάσεως, αλλά τα της αναπλάσεως, κατά την έκφραση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου15.

Να γιορτάσουμε έχοντας μέσα στην καρδιά μας ενιδρυμένον τον Θεόν, που σημαίνει κάθαρση, φωτισμός, συμμετοχή στην ζωή του Χριστού και συμμετοχή στην ζωή της Εκκλησίας.

Αυτά είναι τα αληθινά Χριστούγεννα και τα «αεί Χριστούγεννα».

Αυτήν την μεγάλη και επιφανή ημέρα της πίστεώς μας σας αγκαλιάζω όλους και σας ασπάζομαι εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Σας εύχομαι υγεία, προκοπή βίου και πίστεως.

Εύχομαι για την πατρίδα μας, τα σβησμένα άστρα της χαράς και της ελπίδος να ξαναπάρουν πάλι το φως και μέσα από τα μαύρα σύννεφα να ανατείλει και πάλι ο Ήλιος της δικαιοσύνης.

Χριστός ετέχθη, αδελφοί μου και παιδιά μου αγαπητά.

Αληθώς ετέχθη.


1 Στιχηρόν Αποστίχων Εσπερινού Χριστουγέννων.

2 Στιχηρόν Γ΄ Ώρας των Χριστουγέννων.

3 Οίκος Όρθρου Χριστουγέννων.

4 Υπακοή Όρθρου Χριστουγέννων.

5 Στιχηρόν Αποστίχων Χριστουγέννων.

6 Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΛΗ΄, Εις τα Θεοφάνια, είτουν Γενέθλια του Σωτήρος, ΕΠΕ 5, 58-60.

7 Στιχηρόν Κεκραγαρίων Εσπερινού 26ης Μαρτίου.

8 Στιχηρόν Αίνων εορτής Θεοφανείων.

9 Α΄ Πετρ. 2,22.

10 Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ο.π. . Όρα και Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Περί αγάπης, PG 62,772.

11 Β΄ Πετρ. 1,4.

12 Γ΄ Ωδή Όρθρου Χριστουγέννων.

13 Στιχηρόν Αίνων Χριστουγέννων.

14 Ψαλμ. 73,8.

15 Ενθ΄ ανωτ. ΕΠΕ 5,40.

Γιατί τόση φαιότης των μορφών, τόση κατήφεια και απαισιοδοξία;;

amfiloxiou-17

Κατά τους τελευταίους χρόνους βιώνουμε φαινόμενα πρωτόγνωρα στην ζωή του καθημερινού μας βίου.

Φαινόμενα μοναδικής απελπισίας, φόβου, κατήφειας, αβεβαιότητας, ευτελισμού του ανθρώπινου προσώπου, απαξίωσης και αποϊεροποίησης των πάντων.

Το θαμπό κλίμα του κοινωνικού, και όχι μόνο, περίγυρου, τα τυπώματα και παθήματα των καιρών, οι καταλυτικές κραυγές του πλήθους, ιδιαίτερα δε οι εναγώνιες κραυγές των νέων μας, συνθέτουν σήμερα την κοσμική πραγματικότητα της Βηθλεεμικής νύκτας.

Και όμως εορτάζομε και πάλι Χριστούγεννα. Ο Θεός και πάλι παίρνει «μορφήν δούλου», γίνεται άνθρωπος, Θεάνθρωπος, «επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη», κατεβαίνει μέχρι τον άνθρωπο, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να υψωθεί μέχρι τον Θεό.

Ο Θεός γίνεται «υιός του ανθρώπου», για να γίνει ο άνθρωπος «υιός του Θεού». 

Αυτό το μεγαλείο της Θείας αγάπης∙ την φιλάνθρωπη, δηλαδή, συγκατάβαση του Θεού στους ανθρώπους, την φανέρωση του σεσιγημένου μυστηρίου της Θείας Οικονομίας, καλεί η Εκκλησία μας να ζήσομε, να βιώσομε όχι μόνον σήμερα, αλλά στην καθημερινότητα του βίου μας.

Μυστήριο όντως «ξένον και παράδοξον», ασύλληπτο και απροσπέλαστο για την ανθρώπινη διάνοια, αλλά και για αυτούς ακόμη τους αγγέλους, γι αὐτό και από πολλούς απορριπτέο και αμφισβητούμενο.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής διαβλέπει εις το μέγα αυτό προϋπάρχον Μυστήριο τον λόγο και την αιτία για την οποίαν έλαβαν την αρχή και ήλθαν εις το είναι όλα τα κτιστά. «Δια γαρ τον Χριστόν, λέγει, ήγουν το κατά Χριστόν μυστήριον, πάντες οι αιώνες, και τα εν αυτοίς τοις αιώσιν εν Χριστώ την αρχήν του είναι και το τέλος ειλήφασιν», (Προς Θαλάσσιον, MPG 90, 621).

Όμως, αδελφοί μου, τυφλωμένοι από ψεύτικα φώτα η από το άφεγγο ίσως σκότος μας, με τα φύλλα της καρδιάς μας παγωμένα, πόση διάθεση έχομε να αναγνωρίσομε, να δεχθούμε το «παιδίον νέον», τον γεννηθέντα Χριστό μας, ως βρέφος στην φάτνη της καρδιάς μας;

Μήπως Τον προτιμούμε διωγμένο στην Αίγυπτο από την θηριωδία των παθών μας; Ας αναλογισθούμε, λοιπόν, αδελφοί: Γιατί στους δύσκολους τούτους καιρούς μας τόση κατήφεια και απαισιοδοξία;

Γιατί τόση φαιότης των μορφών; Γιατί ο φόβος για τυχόν απώλεια των υλικών αγαθών; Που ο πλούτος της καρδιάς μας; Που η έμπρακτη φιλανθρωπία; Που η άδολη και τελεία αγάπη, η έξω βάλλουσα τον φόβο; Που η κατά Θεόν φιλοσοφία; Που οι αξίες και τα ιδανικά; Που η συναλληλία; Σε ποιές ατραπούς πλανήθηκε η φιλαδελφία; Πως απομακρυνθήκαμε από την Εκκλησία; Πως λησμονήσαμε τον Χριστό; Σε ποιό δανειστή ανταλλάξαμε τον πολύτιμο Μαργαρίτη αντί χαλκού και κυμβάλου; Από ποιό κέντρο ισχύος αντλούμε δύναμη σήμερα ως χριστιανοί, εκτός από εκείνο της ασθενείας, της πτωχείας και του ευτελισμού μας;

Μην πτοούμεθα όμως αδελφοί!

Ακόμα και έτσι να έχουν τα πράγματα γεννάται σήμερα «παιδίον νέον», «ο προ αιώνων Θεός». Με την εκπλήρωση της ενσάρκου οικονομίας του Υιού και Λόγου του Θεού, ο κόσμος δεν πορεύεται χωρίς ελπίδα.

Καταργείται κάθε λύπη, πόνος και στεναγμός. Γιατί υπάρχει η ευρυχωρωτέρα των ουρανών Κιβωτός, η Αγία μας Εκκλησία, η Οποία στέκει δίπλα μας, επιστάζουσα ζωτικούς κρουνούς Δεσποτικού αίματος.

Για να γεννιέται, λοιπόν, ο Χριστός στις ψυχές μας, για να λάμπει μέσα μας «το Φως το της γνώσεως» και να γίνεται η ζωή μας «κοινωνία αγάπης», για να καταλάβουμε τελικά ότι η εορτή της Θείας Ενανθρωπήσεως δεν είναι κάτι από το παρελθόν αλλά το μέγα θαύμα της φιλανθρωπίας του Θεού, η «άλλη πλάσις» του ανθρώπου, η αιώνια αλήθεια της ζωής μας και η πηγή της ελπίδας μας, είναι ανάγκη να προσεγγίσομε, όπως οι Μάγοι, τον νηπιάζοντα Κύριο και να Του προσφέρομε ως δώρο την αδυναμία, την αγωνία και τον φόβο μας.

Τον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε πως, με τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο, ο άνθρωπος μπορεί να πολιτευτεί πλέον θεανθρώπινα.

Μέσα στη ζωή του σώματος του Χριστού, μέσα στη ζωή της Εκκλησίας μπορούμε να αναπλασθούμε, να ξαναγεννηθούμε και να απολαύσουμε την πληρότητα και την ολοκλήρωση που επίμονα και πολυέξοδα αναζητούμε σε αδιέξοδα.

Ας γίνουν, αδελφοί μου, ετούτα τα Χριστούγεννα απαρχή να ξεφύγουμε από τη φυλακή της αυτάρκειάς μας. Ας γίνουν αιτία υπέρβασης της ατομικότητάς μας και ας κατανοήσουμε και συνοδοιπορήσουμε με τον διπλανό μας αδελφό.

Ας νοιαστούμε για τον άνεργο και τον άστεγο. Τον φτωχό, τον ασθενή και τον ανήμπορο και ας δημιουργήσουμε μία κοινωνία αγάπης, κατανόησης και αλληλεγγύης. Για να ξαναβρούν τα Χριστούγεννα την χαμένη τους ομορφιά και νόημα. Για να ζούμε αιώνια, αληθινά Χριστούγεννα.

Ευλογημένα - ευφρόσυνα Χριστούγεννα. Ο Γεννηθείς Κύριός μας να μεταμορφώνει τον κόσμον όλο και τις καρδιές μας, γεμίζοντάς τις φως, ελπίδα, χαρά και δύναμη, η δε χαρά της Θείας Γέννας Του να παρατείνεται και στην καθημερινότητα του νέου έτους 2015.
Χριστός ετέχθη! Αληθώς ετέχθη ο Κύριος!

Μητροπολίτης
Κισάμου & Σελίνου
Αμφιλόχιος

''Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω''

egi

Ευρισκόμενοι και πάλι φέτος στα πρόθυρα του Ιερού Δωδεκαημέρου σας υπενθυμίζουμε ορισμένα βασικά καθήκοντα, που σαν Κληρικοί θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, καθώς και το τυπικόν της Εκκλησίας μας, προκειμένου να βιώσουμε τόσο εμείς όσο και το ποίμνιό μας το μέγεθος αυτών μεγάλων Δεσποτικών εορτών αυτής της περιόδου. Υπογραμμίζοντας, λοιπόν, τα κάτωθι παρακαλούμε για την προσεκτική μελέτη και εφαρμογή τους:

Α. ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

α) Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014 – Προπαραμονή Χριστουγέννων

• Το τυπικό της Εκκλησίας μας αναφέρει ότι οι Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες των Χριστουγέννων ψάλλονται την παραμονή (Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου) της μεγάλης αυτής Δεσποτικής εορτής το πρωί και αμέσως μετά ο Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου. Επειδή, όμως, την παραμονή της εορτής το πρωί δεν εκκλησιάζονται παρά ελάχιστοι Χριστιανοί, συνιστάται η Ακο-λουθία των Μεγάλων Ωρών να τελεσθεί την Τρίτη το απόγευμα ως εξής: Μετά την απόλυση του Εσπερινού, θα βάλουμε «Ευλογητός» του Όρθρου (της Τετάρτης). Μετά το τέλος του Όρθρου θα ακολουθήσει η Ακολουθία των Μεγ. Ωρών.

• Το απόγευμα Τρίτης, στο μέσον του Ιερού Ναού, κάτω από τον κεντρικό πολυέλαιο, τοποθετούμε προσκυνητάρι με την εικόνα της Γεννήσεως του Χριστού εν μέσω δύο κηροπηγίων. Η εικόνα είναι στολισμένη με άνθη.

• Κατά την τέλεση της Ακολουθίας των Ωρών, ο Ιερεύς, ενδεδυμένος επιτραχήλιον και φελόνιον, θυμιάζει διά του καντζίου κατά την διάρκεια των ψαλλομένων τροπαρίων σε κάθε Ώρα.

• Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα αναγινώσκεται από Ωραίας Πύλης.

• Τα Ιερά Κείμενα και οι ευχές πρέπει να αναγινώσκονται ευκρινώς.
• Το Δοξαστικό της Θ’ Ώρας «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου...» απαγγέλεται πρώτον υπό του ιεροψάλτου–κανονάρχου ή του Ιερέως μπροστά στην εικονα της Γεννήσεως και ακολούθως ψάλλεται υπό των χορών των Ιεροψαλτών, ενώ κρούονται χαρμόσυνα οι καμπάνες
• Στο τέλος των Ωρών κάνουμε πλήρη απόλυση.

β) Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014 – Παραμονή Χριστουγέννων

• Το πρωί θα ψαλλεί ο Εσπερινός των Χριστουγέννων (σύμφωνα με το Τυπικό) και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου. Εάν δεν τελεσθούν ο Όρθρος και οι Ώρες την Τρίτη το απόγευμα, τότε θα τελεσθούν, κανονικά σύμφωνα με το Τυπικό, την Τετάρτη το πρωί και από ώρα 5.00 π.μ.

• Το απόγευμα και ώρα 6.00 μ.μ. θα προσέλθουμε στον Μέγα Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό των Χριστουγέννων που θα τελεσθεί στον Μητροπολιτικό Ναό Καστοριάς. Η παρουσία όλων μας είναι υποχρεωτική.

γ) Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014 - Χριστούγεννα

Ο Ιερός Ναός είναι στολισμένος με άνθη, κ.α.. Υπάρχει καθαρό κερί στα κηροπήγια. Εννοείται ότι:

α) Ο Ιερός Ναός (από το Ιερό Βήμα έως και τον περιβάλλοντα χώρο) λάμπει από καθαριότητα.

β) Δεν υπάρχουν περιττά πράγματα εντός του Ναού και κυρίως εντός του Ιερού Βήματος. Ο Ναός δεν είναι αποθήκη.

γ) Τα Ιερά Σκεύη, τα Ιερά Ευαγγέλια, το Αρτοφόριο, τα μάκτρα, οι κορδέλες, τα κηροπήγια, και κάθε τι μέσα στον Ναό, αστράφτουν, γιατί τα έχουμε καθαρίσει καλά με ευλάβεια, προσοχή και επιμέλεια.

δ) Τα άμφια των Ιερέων είναι καθαρά και σιδερωμένα.

ε) Η Αγία Τράπεζα και η Ιερά Πρόθεση είναι τακτοποιημένες και περιποιημένες (χωρίς σταγμένα κεριά, σκόνες, νάϋλον, σπασμένα τζάμια, πλαστικά λουλούδια, ηλεκτρικά φώτα, κατεστραμμένα κηροπήγια, λερωμένα ή φθαρμένα καλύμματα, σκισμένα βιβλία, κ.α.).

στ) Ο Ναός έχει στολισθεί με άνθη, κ.α. σύμφωνα με το τυπικό της Εκκλησίας μας λόγω των μεγάλων δεσποτικών εορτών, χωρίς όμως να μετατρέψουμε το ιερό χώρο σε χριστουγεννιάτικο δένδρο.

ζ) Οι Ιερείς και οι Ιεροψάλτες έχουν μελετήσει το τυπικό των Ιερών Ακολουθιών και έχουν ετοιμασθεί κατάλληλα για την συγκεκριμμένη διακονία.

• Η πρωινή Ακολουθία (ο Όρθρος) των Χριστουγέννων αρχίζει στις 5.00 π.μ. (κατάλοιπο της Αγρυπνίας που ετελείτο παλαιότερα στις Ενορίες, αλλά και πρέπει να τελείται πάντοτε στις Μονές). Προσοχή, μην βιαζόμαστε στην Ακολουθία. Τελείται η Θεία Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου.

• Μπορούμε, επίσης, να μοιράσουμε στο εκκλησίασμα μία μικρή ευλογία (εικόνα, φυλλάδιο, κ.α.), στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ή να ψαλλούν τα Κάλαντα στην είσοδο του Ναού, από χορωδία που έχει ετοιμασθεί (Σχολεία, Φιλόπτωχο, Κατηχητικά, Σύλλογοι, κ.α).

δ) Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015 - Πρωτοχρονιά

• Στο κέντρο του Ναού τοποθετείται η εικόνα του Μεγάλου Βασιλείου και αν υπάρχει η εικόνα της περιτομής του Χριστού, στολισμένες.

• Ο Εσπερινός στις Ενορίες μας τελείται νωρίς (4.00 μ.μ.), ώστε εν συνεχεία να προσέλθουμε όλοι στον Μέγα Πανηγυρικό Αρχιερατικό που θα τελεσθεί στον Μητροπολιτικό Ναό Καστοριάς στις 6.00 μ.μ. Ακολούθως θα κοπεί η Βασιλόπιτα της Μητροπόλεώς μας στο Ιερό Επισκοπείο, όπου είμαστε όλοι προσκεκλημμένοι.

• Την Πρωτοχρονιά (Πέμπτη), στο τέλος της Θείας Λειτουργίας μπορούμε να κόψουμε την Βασιλόπιτα της Ενορίας μας, να μοιράσουμε σε όλο το Εκκλησίασμα μικρά πιτάκια, να δώσουμε δώρα, να πούμε τα κάλαντα, να τιμήσουμε ευεργέτες, να παραθέσουμε κεράσματα και πολλά άλλα, πάντα βέβαια μέσα στο κλίμα και στο μέτρο της Ορθοδόξου Παραδόσεώς μας.

ε) Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2014 - Παραμονή Θεοφανείων

• Το πρωί της Δευτέρας τελούνται ο Όρθρος και εν συνεχεία οι Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες των Θεοφανείων, που τελούνται όπως ακριβώς και οι Ώρες των Χριστουγέννων. Ακολούθως ο Μέγας Εσπερινός των Θεοφανείων και η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και ο Αγιασμός. Επειδή, όμως, την παραμονή της εορτής το πρωί δεν εκκλησιάζονται παρά ελάχιστοι Χριστιανοί, και αυτοί έρχονται πολύ αργά μόνο και μόνο για τον Αγιασμό, συνιστάται ο Όρθρος και η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών να τελεσθεί την Κυριακή το απόγευμα ως εξής: Μετά την απόλυση του Εσπερινού, θα βάλουμε «Ευλογητός» του Όρθρου (της Δευτέρας). Μετά το τέλος του Όρθρου θα ακολουθήσει η Ακολουθία των Μεγ. Ωρών.

• Το απόγευμα της Κυριακής στο μέσον του Ιερού Ναού τοποθετούμε σε προσκυνητάρι εν μέσω δύο κηροπηγίων την στολισμένη εικόνα της Βαπτίσεως του Κυρίου μας.

• Το Δοξαστικό της Θ’ Ώρας «Την χείραν σου την αψαμένην...» απαγγέλεται πρώτον υπό του ιεροψάλτου – κανονάρχου ή του Ιερέως μπροστά στην εικονα της Βαπτίσεως και ακολούθως ψάλλεται υπό των χορών των Ιεροψαλτών.

• Αν η Ακολουθία του Όρθρου και των Μεγ. Ωρών τελεσθεί την Κυριακή το απόγευμα, την Δευτέρα το πρωί θα τελεσθεί ο Εσπερινός των Θεοφανείων με την Θεία Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου και εν συνεχεία ο Αγιασμός ως εξής: Μετά το «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον...» της Θείας Λειτουργίας, τελείται ο Αγιασμός στο μέσον του Ναού:

α) Πίσω από την εικόνα της Βαπτίσεως, επάνω σε βάθρο, τοποθετείται τραπέζι με την κολυμβήθρα του Αγιασμού (ή δίπλα από την εικόνα της Βαπτίσεως τοποθετείται τραπέζι με το σκεύος του Αγιασμού).

β) Επάνω στο τραπέζι βρίσκονται ο Σταυρός, ο βασιλικός, η φυλλάδα και ένα προσόψιο.

γ) Ο Σταυρός πρέπει να είναι ξύλινος απλός ή ξύλινος αργυρόδετος.

δ) Η Ακολουθία του Αγιασμού είναι απαράλλακτη με την Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού των Θεοφανείων. Δεν διαβάζουμε μόνον το «Τριάς υπερούσιε, υπεράγαθε, υπέρθεε...», διότι δεν είναι ευχή, αλλά λόγος - ομιλία για την εορτή των Θεοφανείων. Μετά την εκφώνηση «Ότι ελεήμων...» και την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ...» αναγινώσκουμε την ευχή «Μέγας ει, Κύριε...» και προχωρούμε στην Ακολουθία του Αγιασμού.

ε) Στο «Μέγας ει, Κύριε...» δεν καταδύουμε τον Σταυρό, απλά κάνουμε τον Σταυρό μας.

στ) Στο «Αυτός ούν, φιλάνθρωπε βασιλεύ, πάρεσο και νυν...» αγιάζουμε τα ύδατα βυθίζοντας το χέρι μας σε σχήμα ευλογίας μέσα στο νερό.

ζ) Στο Απολυτίκιο («Εν Ιορδάνη...») καταδύουμε τον Σταυρό όχι πλαγιαστό ή ανάποδα(!) αλλά ΟΡΘΙΟ μέσα στον Αγιασμό σταυροειδώς, και κρούονται χαρμόσυνα οι καμπάνες. Ραντίζουμε το Ιερό Βήμα και τους πιστούς.

η) Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας δίδουμε αντίδωρο και Αγιασμό (ο οποίος είναι ίδιος με τον Αγιασμό της επομένης ημέρας).

θ) Να γνωρίζουμε ότι ο Αγιασμός και της παραμονής και της ημέρας των Θεοφανείων είναι ο ίδιος. Γιά λόγους ιστορικούς και ποιμαντικούς γίνεται δύο φορές. Μπορούμε και να πιούμε και να τον κρατήσουμε στο σπίτι και την παραμονή και την ημέρα των Θεοφανείων.

• Το απόγευμα της Δευτέρας και ώρα 6.00 μ.μ. θα προσέλθουμε στον Μέγα Πανηγυ-ρικό Αρχιερατικό Εσπερινό των Θεοφανείων που θα τελεσθεί στον Μητροπολιτικο Ναό Καστοριάς στις 6.00 μ.μ.. Η παρουσία όλων μας είναι υποχρεωτική.

στ) Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2014 - Θεοφάνεια

• Όρθρος και Θεία Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου.

• Ο στολισμός του Ναού και κυρίως του κέντρου του, όπου θα γίνει η τελετή του Αγιασμού είναι ανάλογος της ημέρας. Η διάταξη των Ιερών Αντικειμένων είνα ίδια με αυτήν της παραμονής.

• Ακολουθείται πιστά το τυπικόν της Εκκλησίας μας.

• Προσοχή στην οχλαγωγία, που είναι δυνατόν να δημιουργηθεί κατά την διανομή του Αγιασμού στο εκκλησίασμα. Η συνεννόηση πολύ ενωρίτερα με τους Επιτρόπους του Ναού και η διευκόλυνση της τάξεως και της ησυχίας με ήρεμο και πολιτισμένο τρόπο είναι έργο απαραίτητο και επιβεβλημένο. Αυτά δεν γίνονται τελευταία στιγμή, αλλά υπάρχει προγραμματισμός.

• Εάν γίνεται η τελετή του Αγιασμού στο προαύλιο του Ιερού Ναού η είσοδος και η έξοδος των Ιερέων, των Ιεροψαλτών, των διακονούντων στο Ιερό Βήμα γίνεται λιτανευτικώς και με τάξη, όπως ακριβώς και στις Λιτανείες των Ι. Εικόνων. Χρειάζεται προσοχή στην ετοιμασία του χώρου του Αγιασμού και στη μικροφωνική εγκατάσταση.

• Όπου γίνεται η τελετή καταδύσεως του Τιμίου Σταυρού (σε ποτάμι ή λίμνη) θέλει προσοχή στην τάξη, στην ησυχία, καθώς και στην ασφάλεια των ανθρώ-πων που πέφτουν στο νερό για να πιάσουν τον Σταυρό. Η ευθύνη ανήκει στον Ιερέα. Ο Σταυρός πρέπει να είναι μεγάλος, ξύλινος, απλός και να επιπλέει. Η τελετή είναι ευκαιρία αγιασμού, ευλογίας, τιμής και χάριτος και όχι μάχης, διχογνωμίας, γέλωτος ή ατυχημάτων.

Προσοχή: Οφείλουμε να διδάξουμε τους ενορίτες μας ότι νηστεύουμε για να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων και όχι για να πιούμε μόνο Αγιασμό.

• Την ίδια ημέρα επισκεπτόμαστε και αγιάζουμε τα σπίτια ΟΛΩΝ των Ενοριτών μας, ψάλλοντας το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Κύριε . . .».

Β. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΜΕ

• Γιά να γιορτάσουμε αληθινά τις μεγάλες ημέρες του Ιερού Δωδεκαημέρου θα πρέπει να καθαρθούμε πνευματικά, ψυχικά, να πλυθούμε μέσα στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως. "Καθαρτέον πρώτον και είτα τω καθαρώ προσομιλητέον". Μετάνοια ειλικρινής ενώπιον του πνευματικού πατρός, που είναι ένας Κληρικός και ποτέ ένας λαικός ή μία εικόνα, όπως κάνουν πολλοί και συμβουλεύουν ανάλογα και τους Χριστιανούς μας.

• Εάν εμείς πετύχουμε την κάθαρση της καρδιάς, να ετοιμάσουμε εν συνεχεία και το ποίμνιό μας. Να προτρέψουμε τους Χριστιανούς μας να εξομολογηθούν, να καθαρθούν και εν συνεχεία να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων. Έχουμε ευθύνη γι' αυτό, και θα δώσουμε φρικτό λόγο στον Θεό για την ραθυμία που τυχόν δείξαμε ως προς την πνευματική κατάσταση, την τροφο-δοσία και την αναγέννηση του ποιμνίου μας.

• Θα κληθούμε τις ημέρες αυτές, όπως και πάντοτε, να δώσουμε εξετάσεις στην εντολή της αγάπης. Οι αδελφοί μας που υποφέρουν χρειάζονται την βοήθειά μας. Γι' αυτό λειτουργούν και υπάρχουν τα Φιλόπτωχα Ενοριακά Ταμεία, για να ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο. Παρακαλείσθε θερμά να συμπαρασταθείτε με όλες τις δυνάμεις σας στους αδελφούς του Χριστού (πενθούντες, πτωχοί, ηλικιωμένοι, άποροι, ξένοι, μοναχικοί, κ.α.).

• Στον τομέα των Ιερών Ακολουθιών θα πρέπει να δείξουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Να κάνουμε, δηλαδή, όλες τις Ιερές Ακολουθίες, όπως αυτές προβλέπονται από το Τυπικό της Εκκλησίας, με ιδιαίτερο ζήλο, με ιδιαίτερη αγάπη, "ζέον τω πνεύματι, τω Κυρίω δουλεύοντες" κατά την έκφραση του Αποστόλου Παύλου. Να καλύψουμε και να ικανοποιήσουμε τις λατρευτικές ανάγκες του ποιμνίου μας.

• Ενοριακά κενά. Καθ΄ όλη τη διάρκεια του Ιερού Δωδεκαημέρου φροντίζουμε για την κάλυψη των αναγκών των Ενοριών που δεν έχουν Εφημέριο και βρίσκονται υπό τη διοικητική και ποιμαντική μας ευθύνη. Ενημερώνουμε την Ιερά Μητροπολη για τυχόν προβλήματα μέσω των κατά τόπους Αρχιερατικών Επιτρόπων.

• Προσοχή στα άμφιά μας. Δεν μιλάμε για πλούτο ή κάτι το εξεζητημένο, αλλά για ευπρέπεια. Την ταπείνωσή μας δεν θα την δείξουμε με τα λερωμένα και τα φθαρμένα άμφια, αλλά με το ήθος και την συμπεριφορά μας. Προσοχή, ακόμη, και στην ενδυμασία μας, για να μην προκαλούμε τα ειρωνικά σχόλια αρκετών ανθρώπων, αλλά να οικοδομούμε τις συνειδήσεις τους.

• Προσοχή στην ζωή μας εκτός Ιερού Ναού. Δεν επιτρέπεται να γλεντάμε, να χαρτοπαίζουμε, να χορεύουμε, να καπνίζουμε, να ξενυχτούμε, να μεθάμε, να τρώμε ανεξέλεγκτα, να λαμβάνουμε μέρος ως θεατές στις διάφορες καρνα-βαλικές εκδηλώσεις που τυχόν συμβαίνουν στην περιοχή μας και γενικά να ζούμε μία εντελώς κοσμική και έξω από τα πλαίσια των θείων αυτών ημερών ζωή. Άλλο η ψυχαγωγία με την οικογένειά μας σε χριστιανικά πλαίσια και με μέτρο και άλλο η πρόσληψη ενός κοσμικού και ξένου προς την ιδιότητά μας τρόπου έκφρασης της χαράς μας.

Σας εύχομαι να έχετε την ευλογία του Θεού στην ζωή σας, στην οικογένειά σας, στην Ενορία σας και με υγεία και πνευματική προκοπή να γιορτάσουμε το μεγάλο και υπερφυές γεγονός της Θείας Επιφανείας.

Με πατρικές ευχές

Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ

Ο ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

«Μυστήριον Ξένον…»

fatni

Άρθρο του Μ.Π.Ε | Romfea.gr

Η «όλη Εκκλησία» για μία ακόμη φορά μέσα στην αέναη ροή του χρόνου θα διακηρύξει την Γέννηση του Θεανθρώπου και Σωτήρα του κόσμου.

Η καλύτερη ή μάλλον η αγιότερη προσέγγιση του Μυστηρίου της Ενανθρωπίσεως του Θεού στη Γη είναι σίγουρα μέσα από την Εκκλησία και όλως ιδιαιτέρως μέσα από την πλούσια σε θεολογικά μηνύματα υμνογραφία της Εκκλησίας μας.

Ο υμνογραφικός κάλαμος προσεγγίζει με θάρρος άγιας πίστης το όλο γεγονός της Γεννήσεώς Του. Λιτά και δυναμικά χωρίς περιττολογίες και «φληναφήματα». Παιδαγωγικά οδηγεί τους πιστούς στο χώρο της «κατά σάρκα» εμφάνισης του Υιού του Θεού.

Το πρωί του μοναδικού όρθρου της Αγίας Εορτής θα ακούσουμε τον Υμνογράφο, προτρεπτικά να μας καλεί: «Δεύτε ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός…». Ελάτε να δούμε με μάτια ουράνια και ψυχικά τον τόπο της απέριττης Γέννησής Του. Και φθάνοντας ο υμνογράφος στο αποκορύφωμα του υμνογραφικού του λόγου, κάπου εκεί στην εννάτη ωδή, θα καταγράψει την μία Αλήθεια: «Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον…».

Ένα ξένο στην ανθρώπινη λογική και ένα παράδοξο Μυστήριο βλέπω ενώπιόν μου να εξελλίσσεται…, …όπου ο Ουρανός ανοίγεται μπροστά μου ως σπήλαιον και πάνω σε Θρόνο Χερουβεικό βλέπω την Παρθένο… Και τη Φάτνη σαν ένα χώρο που χώρεσε τον αχώρητο!...

Τι να πει κανείς μπροστά σ’ αυτά τα τόσο δυνατά και όχι μόνο Θεο-λογικά λόγια αλλά συγχρόνως και ανθρώπινα…

Το μόνο που ίσως μπορεί ελεύθερα να πει η πιστεύουσα ψυχή είναι αυτό που και πάλι ο υμνογράφος προτρέπει: «Προσκυνούμεν Σου την Γέννα Χριστέ…». Και την προσκυνούμε όχι «εν λόγοις» μόνον αλλά «εν έργοις…».

Με έργα αλήθειας και αγάπης. Με έργα σεβασμού στο ανθρώπινο πρόσωπο. Με έργα συμμετοχής στον πανανθρώπινο πόνο… Με δυναμικά ταπεινή πίστη.

Με προσευχή και νηστεία στον κόσμο που θέλει να βλέπει, αν βλέπει σωστά, το Γεγονός της Γεννήσεώς Του, στον κόσμο του μύθου και του παραμυθιού.

Σ’ αυτό τον κόσμο που κάποιοι ά-θεοι - τυφλοί (αυτό σημαίνει άθεος» θέλουν να κατευθύνουν όλους τους πιστούς του Χριστού - στα δικά τους μονοπάτια, ότι δηλαδή το Μυστήριον που δεν μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει με λογικές προσεγγίσεις - είναι μύθος.

Εμείς ας απαντάμε μέσα από τη στάση ολόκληρης της ζωής μας ότι ο Χριστός «αεί» γεννάται - πάντοτε και κάθε μέρα γεννιέται μέσα στα βάθη του είναι μας.

Αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους τους «τεχνο-λόγους» και «μυθο-πλάστες» όλων των εποχών διαχρονικά.

Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σύγχρονος θεολόγος νους μέσα από την ασκητική του εμπειρία και ζωή: «στην Εκκλησία δεν ανάβουμε μόνο τυπικά ένα κερί, δεν κάνουμε ‘τυποποιημένες ή αυτοσχέδιες προσευχές’ αλλά γινόμαστε προσευχή ‘υπέρ πάντων ανθρώπων», πιστών και α-πίστων».

Αυτή θα είναι πάντοτε η καταλληλότερη άγια διακήρυξή μας στο «ξένο» -πάντα ξένο στην ανθρώπινη λογική- Μυστήριο της Γεννήσεώς Του.

Στα φετινά Χριστού-γεννα εύχομαι ταπεινά και ολόψυχα να γεννηθεί και πάντοτε να γεννάται ο Χριστός της Ειρήνης και της Αγάπης στις καρδιές όλων μας. Της Αγάπης που μόνο αυτή μπορεί να σώσει τον κόσμο μας!...

Και συν-οδεύοντας τον υμνογραφικό λόγο ας αναφωνήσουμε ταπεινά εκ ψυχής: «Προσκυνούμεν Σου την Γέννα Χριστέ… Δείξον ημίν και τα άγιά Σου Θεο-φάνεια…».

«Ίνα εν τω φωτί του προσώπου Σου πορευόμεθα πάσας τας ημέρας της ζωής μας… εις τους αιώνας». «Ευχαριστούντες Θεώ δοξο-λογικά εν ύμνοις και ωδαίς ας γιορτάσουμε τη Γέννησή Του!».

Σταθερά πιστεύοντες ότι τα «άρρητα» δεν λέγονται με λόγια… αλλά γίνονται τρόπος και βίωμα ζωής, συγχρόνως δε και «καύση καρδιάς» για όλη την κτίση!...

top
Has no content to show!