Η αναφορά του κ. Ν. Δήμου στο «δήθεν» Άγιο Φως που το εξομοιώνει με ειδωλολατρικό σύμβολο θέτει αναπόδραστα για εκείνον και τους αναγνώστες του κάποια πολύ σημαντικά ερωτήματα:

1. Ενώ ο αξιότιμος κ. Δήμου δηλώνει στο άρθρο του άνθρωπος «ελεύθερος ανοικτός και αδογμάτιστος» υπηρετεί με την δημοσιοποιηθείσα θέση του τον πιο σκληρό δογματισμό του οιηματία και παντογνώστη γιατί όπως προκύπτει από το κείμενό του ουδέποτε παρηκολούθησε την τελετή του Αγίου Φωτός και συνεπώς δεν έχει μήτε ιδίαν αντίληψι μήτε ιδίαν γνώσι και επομένως αποφθέγγεται υβρίζων «ορμώμενος εξ εμπαθούς και μόνον προαιρέσεως»και βυθιοτάτου δογματισμού Αυτό δεν αποδεικνύεται εκ του κειμένου σας κ. Δήμου;

2. Είναι πασίδηλο γεγονός που δεν χρειάζεται απόδειξη ο σαφής και διαχρονικός αντιχριστιανισμός του Ιουδαϊσμού και είναι επίσης «δεδομένο» ότι ο πανίερος Ναός της Αναστάσεως εντός του οποίου επί αιώνες τελεσιουργείται το μεγαλειώδες θαύμα του Αγίου Φωτός ευρίσκεται εντός του κράτους του Ισραήλ, το οποίο θα είχε κάθε λόγο να «αποκαλύψει» την απάτη του Χριστιανισμού και ασφαλώς να καταδείξει τοιουτοτρόπως την «αλήθεια» του Ιουδαϊσμού. Η τελετή αφής του Αγίου Φωτός γίνεται επί παρουσία των δημοσίων οργάνων του Κράτους του Ισραήλ και μετά ενδελεχή έλεγχο για την δυνατότητα υπάρξεως φυσικού τρόπου αφής. Για ποιό λοιπόν λόγο το σαφώς αρνητικό στο Χριστιανισμό Ισραήλ ανέχεται μια απάτη που ευτελίζει και αποδεικνύει ανυπόστατη τη δική του πίστη;

3. Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο που μόνο αυτό ως Ορθόδοξη Εκκλησία ευλογείται από τον Πανάγιο Θεό δια την θαυματουργικής αφής του ακτίστου Αγίου Φωτός «συγκατοικεί» στην Αγία Γη μετά των άλλων Χριστιανικών δογμάτων και ομολογιών, τα οποία έχουν κάθε προφανή λόγο να ελέγχουν επισταμένως όπως προβλέπεται την γνησιότητα του γεγονότος και για λόγους δικής τους αυτοσυνειδησίας. Για ποιούς λόγους λοιπόν τα άλλα Χριστιανικά δόγματα ανέχονται μία πρόδηλη «απάτη» που εμποιεί τιμή και δόξα στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και αναδεικνύει θεόθεν την αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως την στιγμή κατά την οποία οι μεν Ρωμαιοκαθολικοί ατέχνως αποπειρώνται διαχρονικά να καλύψουν την έλλειψη της θείας χάριτος από την παρασυναγωγή τους ανάβοντας τεχνητή φωτιά από θειάφι στον λίθο της αποκαθηλώσεως, οι δε Αντιχαλκηδόνιοι, Αρμένιοι και λοιποί προσέρχονται και ασπάζονται την χείρα του Ελληνορθοδόξου Πατριάρχου και λαμβάνουν από εκείνον το Άγιο Φως;

4. Πως ερμηνεύεται το ιστορικώς πλήρως εξακριβωμένο γεγονός για την θαυματουργική κάθοδο του Αγίου Φωτός που συναντάμε το Πάσχα του 1634 οπότε θέλησαν οι Αρμένιοι δωροδοκώντας τους Τούρκους κατακτητές να εμποδίσουν τους Ελληνορθοδόξους να διεξάγουν την τελετή αφής του Αγίου Φωτός και να την τελέσουν εκείνοι. Με δωροδοκία των διοικητών της Παλαιστίνης και του σατράπη της Δαμασκού Κουτζούκ Αχμέτ πασά κατόρθωσαν να απαγορευθεί στους Ελληνορθοδόξους η είσοδος στον Πανάγιο Τάφο και τότε το Άγιο Φως ως κεραυνός εξήλθε εκ του αριστερού πεσού της Κεντρικής Θύρας του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως χαράσσοντας ανεξίτηλα τον μαρμάρινο πεσό ενώπιον του εκδιωχθέντος Ελληνορθοδόξου Πατριάρχου Ιεροσολύμων σημείο που εμφαίνεται και σήμερα;

5. Είναι γνωστή η εμπάθεια των αιρετικών μονοφυσιτών Αρμενίων κατά του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου και τα συνεχή βίαια επεισόδια των Κληρικών τους. Για ποιό λόγο οι συγκεκριμένοι δεν επαναλαμβάνουν το τόλμημα του 1634; Για ποιό λόγο εκόντες άκοντες σύρονται ενώπιον του Ελληνορθοδόξου Πατριάρχου, ενώ εάν επρόκειτο περί απάτης θα ήτο ευχερέστατο και οι ίδιοι να την επαναλάβουν;

6. Είναι πανθομολογούμενο το γεγονός ότι μία από τις ιδιότητες του Αγίου Φωτός που με αστραπές κατέρχεται στον Πανάγιο Τάφο και ανάπτει αιφνιδίως και μυστηριωδώς καντήλια και λαμπάδες που κρατούν οι πιστοί σε όλο το εύρος του Πανιέρου Ναού είναι η ιδιότης της ακαΐας για τα πρώτα λεπτά της εμφανίσεώς Του, πως ερμηνεύεται αυτό το πασίδηλο και αυταπόδεικτο γεγονός εάν πρόκειται κατά τον κ. Δήμου για ειλωλολατρικό σύμβολο;

Στα παραπάνω ερωτήματα θα πρέπει να απαντήσει ο αξιότιμος κ. Δήμου αν σέβεται τον εαυτό του και τους αναγνώστες του, άλλως αποδεικνύεται εκ των λόγων του και δογματικός και εμπαθής και υλοποιεί στο χώρο και τον χρόνο το αξίωμα του Μ. Βασιλείου «Άνθρωπος, αποστάς του Θεού, θηριώδης η δαιμονιώδης γίνεται!»

Και επειδή ο αξιότιμος κ. Δήμου και ηλικιακώς και σωματικώς δεν κέκτηται τα στοιχεία του θηριώδους μάλλον θα ισχύει το δεύτερο.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Κατά την ταπεινή μας γνώμη το θέμα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου πρ. Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου αποτελεί ένα μελανό στίγμα στο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας!

Επί επτά τώρα χρόνια παραμένει φυλακισμένος στο διαμέρισμά του εκεί κάτω στα Ιεροσόλυμα! Δεν έχει ιατρική περίθαλψη! Δεν έχει κάποιον δίπλα Του!

Εάν σκοντάψει και πέσει στο δάπεδο, δεν υπάρχει κάποιος να Τον βοηθήσει, ώστε να σηκωθή!

Εάν κυριευθή από μία ίωση καί ψήνεται στον πυρετό, δέν έχει τόν βοηθούντα!

Εάν έχει ένα πονόδοντο, δεν έχει την δυνατότητα να επισκεφθή ένα οδοντίατρο!

Στις Κρατικές Φυλακές το Κράτος και στον πιο απεχθή εγκληματία-κατάδικο παρέχει φαγητό και μιά στοιχειώδη προστασία!

Στον Πατριάρχη κ. Ειρηναίο ΟΥΔΕΙΣ, ναί ουδείς, υπάρχει δίπλα Του. Παραμένει μόνος, ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ, είκοσι τέσσερες ώρες το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες τήν εβδομάδα, τριακόσιες εξήκοντα πέντε ημέρες το χρόνο!

Το θέμα "Πατριάρχης Ειρηναίος" αποτελεί, λοιπόν, στίγμα στο Σώμα της Ορθοδοξίας!

Η ευθύνη βαρύνει όλους τους Προκαθημένους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προεχόντως βέβαια τον διάδοχό Του, τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο και τα Μέλη της Αγιοταφικής Αδελφότητος!

Πλήν όμως εξαιρέτως και πρωτίστως η ευθύνη βαρύνει τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο!

Όλοι τους ανέχονται να υπάρχει ένας ΖΩΝΤΑΝΟΣ-ΝΕΚΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ενταφιασμένος στο κελλί του!

Εμείς έχουμε αναφερθή πολλές φορές στο ζήτημα αυτό! Επανερχόμεθα σήμεραγια μια ακόμη φορά!

Εάν συνεχίσουν τά κλείνουν τά μάτια τους και τα αυτιά τους ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ, θα ευρεθούν αναπολόγητοι ενώπιον του Μεγάλου Αρχιερέως Ιησού Χριστού κατά την ημέρα της κρίσεως!

Όσο μικρός καί ασήμαντος και να είναι ο χαράσσων τις γραμμές αυτές, έχει το θάρρος να υπενθυμίσει στους ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ την μεγάλη αλήθεια, ήτις ελέχθη διά στόματος του Αγ. Ιακώβου: "η γαρ κρίσις ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος. Κατακαυχάται έλεος κρίσεως" (Ιακ. β΄, 13).

*******
Καλό Πάσχα, Αδελφοί καί Πατέρεςκαι τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα!

Σας ικετεύω να προσευχηθούμε εκτενώς για τον Μάρτυρα Πατριάρχη!

+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος

Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου

«Μυσταγωγούσα φίλους εαυτής την ψυχοτρόφον ετοιμάζει τράπεζαν… η όντως Σοφία του Θεού…»

Ο αποψινός σταθμός του Οδοιπορικού μας στην Μεγάλη Εβδομάδα είναι από τους σημαντικότερους όχι μόνο της Μεγάλης Εβδομάδος, αλλά και ολόκληρης της ανθρώπινης ιστορίας.

Μας φέρνει πλέον σε απόσταση αναπνοής από τα Σεπτά Πάθη του Κυρίου, καθώς οι Ιουδαίοι συνωμοτούν και ο Ιούδας ζει το δράμα της αιχμαλωσίας του στο πάθος της φιλαργυρίας, πάθος που θα τον οδηγήσει στη προδοσία του Διδασκάλου.

Ωστόσο, οι στιγμές στο υπερώο αποπνέουν τη γαλήνη ενός μοναδικού στην ιστορία Δείπνου, που θα μείνει γνωστό στους αιώνες ως «Μυστικός Δείπνος».

Τρία χρόνια ο Κύριος συμπορεύεται με τους μαθητές και τους διδάσκει. Τώρα που ετοιμάζεται να αναχωρήσει σωματικά από κοντά τους, δεν τους αφήνει ορφανούς. Τους παραδίδει την παρουσία Του, για να είναι πάντα ανάμεσά τους.

Γι’ αυτό τον σκοπό ετοιμάζει ο Ίδιος την «ψυχοτρόφο τράπεζα», που θα τρέφει πνευματικά τους μαθητές και όλους τους πιστούς μέχρι τη συντέλεια του αιώνος τούτου.

Παραδίδοντας τα Φρικτά Μυστήρια, την βρώση και την πόση του Τιμίου Σώματος και Αίματός Του, τους μυσταγωγεί, δηλαδή τους εισάγει στη θεία Ζωή Του.

Το Σώμα και το Αίμα Του είναι τροφή και πόση Αθανασίας, που τους δίνει να γευθούν, προετοιμάζοντάς τους για την ημέρα τη λαμπρή της Αναστάσεώς Του, πριν ακόμη αυτή συμβεί.

Έκφραση της άπειρης και υπέρλογης αγάπης του Θεού προς εμάς είναι το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Ο Κύριος μας αγάπησε μέχρι θανάτου, και πριν από τον σωματικό Του θάνατο προσέφερε σε μας το Σώμα και το Αίμα Του, ώστε τρώγοντας και πίνοντας και παίρνοντας μέσα μας Εκείνον, που είναι η Πηγή της Ζωής, να έχουμε «ζωήν και περισσόν ζωής» και να στερεωθούμε στην πίστη μας σε Κείνον: «φάγετε το Σώμα μου και πίστει στερεωθήσεσθε» (Ειρμός της γ’ ωδής).

Το μυστήριο της πίστεως βιώνεται ακριβώς στο μυστήριο της Κοινωνίας του Θεού. Στη Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού Τον ζούμε και Τον δεχόμαστε ως Θεό και γινόμαστε μέτοχοι της Θείας Ζωής Του.

Αυτή, όμως, η σωτήρια θυσία πρέπει να γίνεται δεκτή από καθαρές ψυχές γεμάτες φόβο και έρωτα Θεού. Τότε καθαρίζει και λαμπρύνει, τότε γίνεται «λυτήριον της αμαρτίας».

Η εμπειρία των Αγίων μας διδάσκει ότι, για τον χριστιανό που αγωνίζεται, η Θεία Κοινωνία γίνεται ειρήνη στον πόλεμο, χαρά στον πόνο, φως στο σκοτάδι, θεραπευτήριο των ψυχικών τραυμάτων, δύναμη στην αδυναμία, βοήθεια στην αγωνία, θάρρος στον κίνδυνο, τροφή στην πείνα, οπλισμός στον αγώνα, καθάρσιο της συνειδήσεως, νίκη στη μάχη, ζωή στον θάνατο.

Η παράδοση των Φρικτών Μυστηρίων λίγο πριν τα Σωτήρια Πάθη είναι η μυστική νότα της χαράς μέσα στην πένθιμη ατμόσφαιρα και την αγωνία των επερχομένων.

Είναι το ξεγέλασμα του θανάτου από την Ζωή. Ο διάβολος έρχεται δριμύς εναντίον του Υιού του Ανθρώπου και δεν γνωρίζει ότι δεν έχει δικαιώματα σ’ Αυτόν.

Ο Κύριος θα είναι πάντα Ζων, Παρών και ενωμένος με τους πιστούς, πριν από την Θυσία και την Έγερσή Του.

Αδελφοί μου. Ας πλησιάσουμε και εμείς στην ψυχοτρόφο τράπεζα, που αιώνες τώρα στρώνει για μας η Εκκλησία με Οικοδεσπότη τον Κύριο.

Ας πλησιάσουμε έτοιμοι, με αρρύπωτα χείλη και καρδιές, για να γευθούμε ότι «χρηστός ο Κύριος».

Και όταν γευθούμε, και εμείς να γίνουμε μέτοχοι Ζωής Αιωνίου και σε άλλους να φανερώσουμε τα μεγαλεία του Θεού!

Απάντηση στο Δελτίο Τύπου της Ι.Μ. Ναυπάκτου δίνει με το παρακάτω κείμενο ο Αρχιμ. Ιγνάτιος Σταυρόπουλος, το οποίο απέστειλε στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr.

****************************

Δημοσιεύω σήμερα, απο το αρχείο, την Ομολογία, που έδωσα, ενώπιον του δευτεροβάθμιου συνοδικού οργάνου, που δεν μπήκε καθόλου στην ουσία των ζητημάτων, αλλα που διεκπεραίωσε απλά, τον τύπο της διαδικασίας. Η νομιμότητα θα κριθεί απο το Συμβούλιο της Επικρατρείας, όπου θα κρίνει την υπόθεση.

Σεβασμιώτατοι, Πρόεδρε, και Μέλη του Συμβουλίου,

Η καταγγελία εναντίον μου, στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη, ξεκινά, από τον σεβ. μητροπολίτη Ναυπάκτου, όταν στην προσπάθειά του να κλείσει οριστικά το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο, στάθηκα εμπόδιο, και άρχισα να τελώ επίσημα τη Θεία Λειτουργία, από τον Δεκέμβριο του 2012.

1. Δεν θα βρισκόμαστε σήμερα στη συνεδρίαση αυτή, αν δεν ζητούσε από την ΔΙΣ, ο σεβ. Ναυπάκτου, με έγγραφό του το 2007, να επιβληθεί και στο πρόσωπό μου, το εκτός νόμου και εκτός ιερών Κανόνων, επιτίμιο της «ακοινωνησίας», το οποίο μου εστάλη με έγγραφο ταχυδρομικώς, και βέβαια, χωρίς να τηρηθεί καμιά απολύτως ακροαματική ή άλλη ανακριτική διαδικασία. Απλά ο μητροπολίτης Ναυπάκτου, παρήγγειλε να εκδοθεί μια «ακοινωνησία»!

2. Από το 1980 όπου έχω χειροτονηθεί ως Διάκονος και στη συνέχεια το 1985 ως πρεσβύτερος-Αρχιμανδρίτης, έχω κατά διάφορους τρόπους συνεργαστεί και υπηρετήσει, με τρείς Αρχιεπισκόπους, και με έξι διαφορετικούς μητροπολίτες. Επίσης έχω φοιτήσει ως σήμερα, σε τέσσερα διαφορετικά ανώτατα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Και έχω συμμετάσχει σε αρκετές διεθνείς συναντήσεις. Κανένας δεν ανακάλυψε στο πρόσωπό μου και στην πορεία μου, ως σήμερα, προβλήματα ή σκάνδαλα και κάποιο λόγο, για να με καταγγείλει και να τιμωρήσει σε πειθαρχική διαδικασία. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε ο σημερινός μητροπολίτης Ναυπάκτου, που μου έχει επιβάλλει προσωπικά ο ίδιος 15 ποινές, ως σήμερα. Πολλές μάλιστα από αυτές διπλές και τριπλές για το ίδιο ζήτημα. Όπως π.χ. τρείς φορές την ποινή της «ακοινωνησίας».

Γιατί άραγε; Μήπως απλά και μόνο επειδή αρνήθηκα να φύγω από το μοναστήρι που έχτισα και επειδή δεν συμφώνησα να του δίνονται παράνομες προμήθειες από τα έργα της Μονής;
Και πως μπορεί να δικαιολογηθεί, ότι επειδή τάχα μου επεβλήθη η «ακοινωνησία» από την ΔΙΣ, μου στερεί η διοίκηση της Μητρόπολης Ναυπάκτου, ως Έλληνα πολίτη, και τον μισθό και την υγειονομική περίθαλψη, ενώ παράλληλα μου έχει κάνει παρακρατήσεις γιαυτό από το 1980; Είναι γνωστό, ότι και έγκλειστος να ήμουν στις φυλακές, θα δικαιούμαι και τον μισθό και την δωρεάν περίθαλψη.

3. Το μακράς διαρκείας ιστορικό των προβλημάτων στη διοικητική σχέση επιχώριου Μητροπολίτου και Κοινοβίου της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο, ξεκινάει από το 1998. Τότε, ο κ. Ιερόθεος, ατυχώς, άρχισε ξαφνικά τις οικονομικές απαιτήσεις του για προμήθειες, από το έργο του Ξενώνα, που έχτιζε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στη Μονή.

Πληθώρα δικαστηρίων ανά την επικράτεια, έδειξαν το τι ακριβώς συνέβη. Απολύτως κανένα εκκλησιολογικό πρόβλημα ή ζήτημα κάποιας υπηρεσιακής «ανταρσίας» ή «στρηνιασμού», δεν υπήρξε, και δεν υπάρχει στην ιστορία αυτή. Ούτε από μένα προσωπικά ούτε και από τους άλλους μοναχούς, που υπηρετούμε ευσυνείδητα στην αποστολή μας.

4. Την αυστηρή αυτή τιμωρία του να μη ιερουργώ, ποτέ, στη Μητρόπολη όπου υπηρετώ, ως ιεροκήρυκας, την εφάρμοσα από το 2007, ως το τέλος του 2012, δίνοντας τόπο στην οργή, και χάριν της ειρήνης. Όμως, για λόγους καθαρά συνειδησιακούς και έκτακτης ανάγκης, άρχισα, και συνεχίζω σήμερα να ιερουργώ, μέσα στο μοναστήρι της μετανοίας μου, όταν απεκαλύφθη από τα γεγονότα, (2007-2012), ότι ο επιχώριος μητροπολίτης, δεν ενδιαφερόταν με την ποινή, να συνετίσει εμένα προσωπικά.

Απλά στόχευε να κλείσει οριστικά το κοινόβιο μοναστήρι και γιαυτό ακριβώς τον λόγο, και ζήτησε εγγράφως να απαγορεύσει παντελώς και την τέλεση Θείας Λατρείας, επιβάλλοντας την ακοινωνησία σε όλους τους ιερομόναχους. Σε μια εποχή, που η επίσημη κρατική ελλαδική Εκκλησία, άρχισε να συμφωνεί στην ίδρυση Ισλαμικού Τεμένους, στην Αθήνα, ο μητροπολίτης Ναυπάκτου, επιχειρεί να «κλείσει», ένα μοναστήρι, απαγορεύοντας στους άνδρες ιερομόναχους την Θεία Ιερουργία, κάνοντας δηλαδή με απλά λόγια, μια ανδρική Μονή, να είναι εν τοις πράγμασι, ότι είναι και μια γυναικεία…

Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, διευκόλυνε με τον τρόπο του και κάποιους ιερομονάχους, για να εγκαταλείψουν οριστικά το μοναστήρι τους. Και το χειρότερο, εντελώς αυθαίρετα, και μονομερώς, ο μητροπολίτης, άρχισε και διέγραφε κατά βούληση, και ονόματα κάποιων μοναχών από το μοναχολόγιο του κοινοβίου μας, που δεν ήθελαν από μόνοι τους να φύγουν. Σα να κατείχε ο μητροπολίτης το μοναχολόγιο, και όχι το μοναστήρι. Βέβαια περιέργως, όλοι οι μοναχοί που δέχτηκαν να εγκαταλείψουν το μοναστήρι, απαλλάχτηκαν αυτόματα από την «ακοινωνησία»… Το γεγονός αυτό από μόνο του, αποδεικνύει και την προσχηματικότητα των εναντίον μου επιχειρημάτων του σεβ. Ναυπάκτου, στο σημερινό κατηγορητήριο.

Αποδείχτηκε περίτρανα, ότι δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον για εκκλησιολογική τακτοποίηση των ζητημάτων. Απλά έπρεπε να βρεθεί τρόπος να αδειάσει το μοναστήρι, ώστε άδειο, να είναι στην απόλυτη διαχειριστική ευθύνη του τοπικού μητροπολίτη. Έτσι λοιπόν, όλοι οι «ακοινώνητοι» του μοναστηριού, γίνονταν αυτόματα, σε κοινωνία, αρκεί να εγκατέλειπαν τη Μονή.

5. Ουδέποτε υπήρξε, ή μου κοινοποιήθηκε κάποια απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας Ελλάδος, που να με αφορά προσωπικά σε κάποιο ζήτημα, και την οποία τάχα δεν εφήρμοσα, όπως αναληθώς κατηγορήθηκα στο παρόν κατηγορητήριο. Η περίπτωση της «ακοινωνησίας» ως ποινή, αναφέρεται στο πρόσωπό μου σε τρία έγγραφα, ένα του σεβ. μητροπολίτη Ναυπάκτου και δύο της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Σε κανένα κείμενο της Ιεραρχίας. Ούτε βέβαια και μου επιδόθηκε ποτέ τέτοια Απόφαση.

6. Η δημόσια γνωστοποίηση του ωραρίου προγράμματος των ιερών ακολουθιών του μοναστηριού, με οποιοδήποτε τρόπο, ή η επίσης η κωδωνοκρουσία, ουδέποτε και από κανένα, δεν θεωρείται «σκανδαλισμός πιστών», παρά μόνο σε καθαρά ισλαμοκρατούμενες χώρες, όπως Πακιστάν, Αφγανιστάν κλπ

7. Ένα απλό ζήτημα της τοπικής εκκλησίας της μητροπόλεως Ναυπάκτου, κατέστη μείζονος σημασίας και έγινε ζήτημα της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, πράγμα το οποίο καθόλου δεν συμβαδίζει με το εκκλησιολογικό καθεστώς των ορθοδόξων εκκλησιών. Οι τοπικές εκκλησίες, πάντα με κέντρο τον επίσκοπο, κλήρος και λαός, επιλύουν τα εσωτερικά τους ζητήματα. Ποτέ δεν μου έγινε αντιληπτό γιατί η ανάμειξη της Ιεράς Συνόδου σε τέτοιας φύσεως τοπικά ζητήματα, όταν δεν έγινε ποτέ ως σήμερα μία σύναξη όλων μαζί των κληρικών και των μοναχών στην μητρόπολη Ναυπάκτου, όλα τα χρόνια της θητείας του σεβ. κ. Ιερόθεου, όπου θα μπορούσαν να διευθετηθούν τα πάντα με αγάπη και συνεννόηση.