Του Σεβ. Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ

Καθώς βρισκόμαστε μπροστά στη μορφή του Αποστόλου των Εθνών Παύλου και σκεπτόμαστε την προσφορά του στην Εκκλησία και ιδιαίτερα στην Πατρίδα μας την οποία επισκέφτηκε και θεμελίωσε τις τοπικές Εκκλησίες, θα θέλαμε να σκιαγραφήσουμε τη μορφή του. 

Δεν υπάρχει καλύτερος ερμηνευτής από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλος ρήτορας σαν αυτόν, που να έχει εγκωμιάσει αυτή τη μεγάλη μορφή με τέτοια λόγια. Γι’αυτό και έγραψαν χαρακτηριστικά «πως στόμα Χριστού Παύλος, στόμα Παύλου Χρυσόστομος».


Να το εγκώμιο του Ιερού Χρυσοστόμου για τον Απόστολο Παύλο :  

"Θαύμασε τον ανδριάντα.

Είναι ο Παύλος.


Τι πιο όμορφο απ’ τα πόδια του; 


Έτρεχε παντού σαν να είχε φτερά.


Θες να δεις και το στήθος, την καρδιά;


Λαμπρότερη απ’ τους ωραίους πόδας του. 


Μέσα του είχε το Χριστό. 


Ζωγραφισμένη μέσα του η εικόνα Του. 


Με τη γλώσσα του εξέπεμπε ακτίνες. 


Θες να δεις και πως νικούσε τη γαστέρα;


Λέει : «Αν το φαγητό μου σκανδαλίζει, 
ποτέ μου δεν θα φάω κρέας. 


Θες να δεις και τα χέρια του;


Κάθε μέρα ηταν δεμένα με αλυσίδες. 


Κανέναν τα χέρια του δεν χτύπησαν.


Χτυπήθηκαν όμως μυριάδες φορές. 


Θες να δεις τη ράχη του;


Πήρε πέντε φορές 39 μαστιγώματα. 


Ας δούμε και την ομορφιά απ’τα ρούχα. 


Ακόμα κι οι δαίμονες τα σεβάστηκαν. 


Με τη θέα τους τρέπονταν σε φυγή. 


Και αρρώστιες γιάτρευαν τα ρούχα του. 


Αν κάποιος μού έδινε την εξουσία όλης της οικουμένης, 
εγώ θα προτιμούσα το νυχάκι του Παύλου!


Πιο δυνατό απ’την εξουσία όλου του κόσμου.


Προτιμώ τη φτώχεια του από κάθε τρυφή. 


Προτιμώ την αδοξία του από κάθε δόξα. 


Προτιμώ τη στέρησή του από κάθε πλούτο. 


Από κάθε άνεση προτιμώ το ράπισμα 
του προσώπου του Παύλου.


Προτιμώ πάνω από κάθε βασιλικό στέμμα, 
τις πέτρες που λιθοβολούσαν τον Παύλο".

Οι πέτρες αυτές είναι πολλές φορές δυσβάστακτες . . . είναι όμως σωτήριες . . . 


«Παντός διαβήματος, τους λίθους ους εδέξατο»

«Προτιμώ πάνω από κάθε βασιλικό στέμμα, τις πέτρες που λιθοβούσαν τον Παύλο».

Του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Λιονάκη*

Ἡ ἐγρήγορση καί ἡ πνευματική ἑτοιμότητα ἀποτελοῦν, ἀδελφοί μου, ἐφόδια ἀπαραίτητα γιά τήν ζωή καί τήν πνευματική μας προκοπή. «Γίνεσθε ἕτοιμοι», παραγγέλλει ὁ Κύριος, «ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Λουκ. 12, 40).

«Ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου», διαβάζουμε στόν 118ο ψαλμό, ἐνῶ στό Ἀπόδειπνο παρακαλοῦμε τόν Κύριο νά μᾶς χαρίσει «γρήγορον νοῦν».

«Οἱ νωθροί, οἱ ὀκνηροί καί οἱ τεμπέληδες δέν εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ», τονίζει ὁ π. Πορφύριος. Ἡ ἀμέλεια, ἡ ὀκνηρία καί ἡ ἀδιαφορία προδίδουν πνευματική ἀσθένεια.

Ἡ ἐγρήγορση, ἀντιθέτως, ἀποτελεῖ δεῖγμα ὀρθῆς πορείας καί πνευματικῆς ὑγείας· παρακινεῖ τόν ἄνθρωπο σέ προσεκτική αὐτοεξέταση, εἰλικρινῆ ἐκζήτηση τοῦ θείου θελήματος καί ἔργα ἀγαθά.

Ἡ μέριμνα γιά τήν εὐόδωση τῶν ὑποθέσεων τῆς ζωῆς μας καί γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας εἶναι φυσικό νά μᾶς διατηρεῖ σέ ἐγρήγορση. Ἡ ἐγρήγορση, ὅμως, αὐτή συμβαίνει κάποτε νά μεταβάλλεται σέ ἀδημονία, σέ ἐμπαθῆ ἀγωνία καί ἄγχος πνιγηρό.

Σέ ἀντίθεση μέ τήν καλή ἀνησυχία, ἡ ὁποία ἀφυπνίζει τόν ἄνθρωπο, ἡ ἐμπαθής ἀγωνία τόν ἐκταράσσει. Τό ἄγχος φθείρει καί αὐτές τίς σωματικές μας ἀντοχές καί δυνάμεις.

Ἐρευνητές ἰατροί ἀποφαίνονται ὅτι τό ἄγχος «σωματοποιεῖται», προκαλεῖ παθήσεις καί γεννᾶ ποικίλες ὀργανικές διαταραχές.

Ἡ μόρφωση καί ἡ ἐπαγγελματική ἀποκατάσταση, ἡ ἐξασφάλιση στέγης καί ἡ ἐπιλογή συζύγου, ἡ ἀπόκτηση τέκνων καί ἡ ἀποκατάσταση αὐτῶν, ἡ ἀντιμετώπιση τῶν καθημερινῶν δυσκολιῶν καί ἀντιξοοτήτων, ἡ πάλη μέ τά ψεκτά πάθη καί ἡ ὑπερνίκηση αὐτῶν, ἡ πνευματική μας προκοπή καί τελείωση, ὅλα αὐτά μποροῦν νά ἀποτελέσουν ἀφορμές ἄγχους.

Χρειάζεται, ἑπομένως, προσοχή καί τήρηση ἰσορροπιῶν, ὥστε νά κυριαρχεῖ στήν ψυχή μας ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. «Ἡ καλή ἀνησυχία πρέπει πάντοτε νά ὑπάρχει μέσα μας· ἄγχος νά μήν ὑπάρχει», συμβουλεύει ὁ π. Παΐσιος.

Εἶναι ἀλήθεια, ἀδελφοί μου, ὅτι τό ἄγχος δέν ἐπιλύει κανένα πρόβλημα, ἀλλά προστίθεται στά ἤδη ὑπάρχοντα. Ἄς ἐμπιστευθοῦμε, λοιπόν, τίς ταπεινές μας ὑπάρξεις στά παντοδύναμα χέρια τοῦ Θεοῦ καί ἄς ἀναθέσουμε ὅλες τίς ὑποθέσεις μας στήν πάνσοφη πρόνοιά Του, «ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ἡμῶν».

* Ο Αρχιμ. Δαμασκηνός Λιονάκης είναι Πρωτοσύγκελλος στην Ι.Μ. Κυδωνίας και Αποκορώνου

Του Αιμίλιου Πολυγένη

"Έχει τεθεί σε εφαρμογή να μην μείνει τίποτα όρθιο για να οικοδομηθεί από την αρχή μια καινούργια κοινωνία με βασικούς πόλους την πανθρησκεία και την παγκοσμιοποίηση", αναφέρει σε εγκύκλιο του για την αργία της Κυριακής ο Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος.

Σε άλλο σημείο ο κ. Νίκολαος τονίζει: "Η Κυριακή είναι ημέρα του Θεού και του ανθρώπου..η ημέρα αυτή αγιάζει και ενισχύει την πίστη".

"Τέτοιου είδους επιθέσεις θα έχουμε τακτικά από τα συστήματα της Νέας Εποχής", προσθέτει χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Μέσα στή γενική ἰσοπέδωση ἀξιῶν καί ἰδανικῶν, πού οἱ σοφοί ἐγκέφαλοι τῆς Νέας Ἐποχῆς ἔχουν ἐπινοήσει καί στό πρόγραμμα ἀποχριστιανοποίησεως τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου κοινωνίας ἐντάσσεται καί ἡ κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας μέ τό πρόσχημα βέβαια τῆς προσπάθειας τονώσεως τῆς ἀνταγωνιστικότητος, τῆς αὐξήσεως τῆς ἀπασχολήσεως καί τῆς κινήσεως τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων.

Ὅλοι ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι εἶναι σέ ἐφαρμογή ἐπιχείρηση νά μή μείνει τίποτε ὄρθιο γιά νά οἰκοδομηθεῖ ἀπό τήν ἀρχή μία καινούργια κοινωνία μέ βασικούς πόλους τήν πανθρησκεία καί τήν παγκοσμιοποίηση.

Ἡ πολεμική κατά τῆς Κυριακῆς ἀργίας ἔχει μακρά ἱστορία. Ἡ προσπάθεια ἀλλοτριώσεως τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου εἶναι παγκόσμιο φαινόμενο.

Οἱ ἀντίθεες δυνάμεις σέ ὅλα τά μέρη τῆς γῆς έχουν κηρύξει ὕπουλο πόλεμο κατά τῆς Κυριακῆς ἀργίας, διότι τήν θεωροῦν ἀνατρεπτική τῶν σχεδίων τους.

Αὐτός ὁ ἀκήρυκτος πόλεμος φωτός καί σκότους ἔχει στόχο τήν Κυριακή, γιατί αὐτή ἡ ἡμέρα ἁγιάζει καί ἐνισχύει τήν πίστη.

Ὑπέρ αὐτῆς ἀγωνίσθηκαν οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀπό τούς πρώτους αἰῶνες μέχρι σήμερα, μέ κορυφαῖο τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὁ ὁποῖος στά μαῦρα χρόνια τῆς δουλείας ἀγωνίσθηκε νά μεταθέσει τά παζάρια ἀπό τήν Κυριακή σέ ἄλλη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, γιά νά ἐκκλησιάζονται οἱ πιστοί καί νά μή βεβηλώνουν μέ τό ἐμπόριο τήν ἁγία ἡμέρα τοῦ Κυρίου.

Κατά τή Γαλλική Ἐπανάσταση τοῦ 1789 εἶχαν φθάσει οἱ ἄνομοι στό σημεῖο γιά ἕνα διάστημα νά καταργήσουν τήν Κυριακή καί ὡς ἡμέρα ἀργίας, νά καθιερώσουν τήν Δευτέρα, τήν ὁποία μάλιστα εἰρωνικά ὀνόμασαν «Ἁγία Δευτέρα».

Σήμερα ἐξακολουθεῖ νά ἰσχύει ἡ Διεθνής σύμβαση τοῦ 1975 πού ἀπαγορεύει αὐστηρά τήν ἐργασία τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων τίς Κυριακές.

Ἀπό τό 1992 ὅμως ἔχουν ἀρχίσει μάχη γιά τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καί ὅπως φαίνεται ἔχουν ἰσχυρούς ὑποστηρικτές, παρ’ ὅτι ὁ ἐμπορικός κόσμος τῆς πατρίδος μας ὁμοφώνως ἀντιδρᾶ καί τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἀπορρίπτει κάθε ἰδέα καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας.

Ἡ Κυριακή εἶναι ἡμέρα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου.

Τήν Κυριακή ἔλαβαν χώρα τά μεγάλα γεγονότα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Τήν Κυριακή ἔγινε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου γιά τήν ὁποία ψάλλομε: «Αὕτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία, ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις ἐστί πανηγύρεων...».

Τήν Κυριακή ἔγινε ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τό ὑπερώον τῆς Ἱερουσαλήμ ἐπί τούς Μαθητάς καί Ἀποστόλους.

Τήν Κυριακή ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στή νῆσο Πάτμο εἶδε τό ὅραμα καί ἔγραψε τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως «ἐγενόμην ἐν τῆ νήσω τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί διά τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρα, καί ἤκουσα φωνήν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος λεγούσης· Ὅ βλέπεις γράψον εἰς βιβλίον καί πέμψον ταῖς ἑπτά ἐκκλησίαις...» (Ἀπ. Ἰω. 1.10).

Τήν Κυριακή συνείρχοντο οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι καί ἀπεφάσιζαν γιά τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας.

Παλαιότερα τήν Κυριακή ἐτελοῦντο οἱ Γάμοι τῶν πιστῶν καί οἱ Βαπτίσεις τῶν νηπίων, οἱ χειροτονίες τῶν Διακόνων, Πρεσβυτέρων καί Ἐπισκόπων.

Ὅλα τά ἱερά καί ἅγια ἐτελοῦντο τήν Κυριακή, γιατί ἡ Κυριακή εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς δευτέρας δημιουργίας, εἶναι ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἡμέρα ἁγιασμένη, εὐλογημένη, δεδοξασμένη.

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος στή μανία ἀποδομήσεως τῆς κοινωνίας ἀπό τίς πανανθρώπινες ἀξίες καί τά στηρίγματα, πού τήν συγκρατοῦν στήν πορεία της ἐπιδιώκει νά καταργήσει τήν Κυριακή ἀπό τή ζωή μας, νά μᾶς ἀποξενώσει ἀπό τά νοήματά της, νά τήν κάνει, ὅπως εἶναι ὅλες οἱ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος, νά τήν  ἀποξενώσει ἀπό τό Θεό καί νά τήν ἀφιερώσει στή λατρεία τοῦ Βάκχου, τῆς Ἀφροδίτης καί τῶν ἄλλων ψευδοθεοτήτων τῆς ἀνομίας.

Σ’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τήν ἀνατροπή δυστυχῶς συνεργοῦν καί πολλοί Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀντί νά τήν χρησιμοποιήσουν γιά τήν πνευματική τους ἐνίσχυση, τήν οἰκογενειακή τους ἑνότητα, τήν σωματική τους ἀνακούφιση, τήν καταναλώνουν σέ γλέντια, ξενύχτια καί σέ ἔργα τοῦ σκότους, μέ τά ὁποῖα αὐτοί οἱ ἴδιοι -χριστιανοί ὄντες- καταφέρουν τό χειρότερο κτύπημα στήν Κυριακή ἀργία.

Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα εἶναι ἀδιανόητη ἡ νομοθετική κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας. Σύσσωμος ὁ πιστός λαός ἀντιδρᾶ, μέ ἐπικεφαλῆς τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ὁμοσπονδία τῶν Ἐμπορικῶν Συλλόγων καί τῶν ἰδιωτικῶν Ὑπαλλήλων, οἱ ἁπλοί οἰκογενειάρχες, οἱ ἐχέφρονες πολίτες πού θέλουν νά ἔχουν τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα σχόλης ἀφιερωμένη στό Θεό, στήν οἰκογένεια, στήν παράδοση, στόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο.

Ἰδού τί λέγει μεταξύ ἄλλων ἡ Ἐθνική Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου σέ μία ἐπιστολή πού μᾶς ἀπέστειλε: «Χωρίς τήν Κυριακάτικη ἀργία χαλαρώνουν οἱ κοινωνικοί δεσμοί καί ἐνισχύεται ἡ ἀποξένωση. Τότε ὅλες οἱ μέρες θά μοιάζουν καθημερινές καί ἡ ξεχωριστή Κυριακή θά ἀντιμετωπίζεται τό ἴδιο. Ἡ Κυριακάτικη ἀργία ἐπιβάλλεται νά παραμείνει κανόνας καί ὄχι νά γίνει ἐξαίρεση».

Ὑπέρ τῆς διατηρήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας ἀκούγονται πολλές φωνές. Τήν κατάργησή της καταδικάζουν ὅλα τά μέλη τῆς ΕΣΕΕ μέ τίς 14 περιφερειακές ὁμοσπονδίες τοῦ ἑλληνικοῦ ἐμπορίου καί τούς 288 τοπικούς ἐμπορικούς συλλόγους σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί σχεδόν ὅλοι οἱ φορεῖς τῆς ἀγορᾶς.

Τότε γιά ποιούς θά λειτουργεῖ ἡ ἀγορά τίς Κυριακές, ἀφοῦ ἐκεῖνοι πού ζοῦν μέσα σ’ αὐτή μέ πολλά ἐπιχειρήματα ἀρνοῦνται;

Ποιούς θά ἐξυπηρετεῖ τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων ἀφοῦ οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποί τους, πού ζοῦν ἀπό αὐτά καί εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή τους δέν συμφωνοῦν;

Γιά τούς τουρίστες καί τούς μετανάστες θά ἰσοπεδωθοῦν προαιώνιες ἀρχές τῆς πατρίδος μας;

Δέν θά ἀφήσουμε τίποτε ὄρθιο σέ αὐτόν τόν μαρτυρικό καί αἱματοβαμμένο τόπο;

Ἀδελφοί μου.

Τέτοιου εἴδους ἐπιθέσεις θά ἔχωμε τακτικά ἀπό τά συστήματα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Μόλις τελειώνουν τό ἕνα θέμα, ἀνοίγουν τό ἄλλο.

Αὐτά πού θέλουν νά καθιερώσουν εἶναι νάρκες στά θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας.

Κρατηθεῖτε ἑνωμένοι μέ τήν πίστη τῶν ἁγίων μας καί τήν παράδοση τῶν Πατέρων μας. Ἡ κρίση αὐτή κάπου θά ξεθυμάνει καί ὕστερα πάλι θά ἀναζητήσωμε τά ἐχέγγυα ζωῆς, προόδου καί πολιτισμοῦ ἀπό τό θησαυροφυλάκιο τῆς χριστιανικῆς μας πίστεως.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέγει στόν καθένα μας:  «Μή φοβοῦ· ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν, καί ἐγενόμην νεκρός, καί ἰδού ζῶν εἰμι εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων, καί ἔχω τάς κλεῖς τοῦ θανάτου καί τοῦ ἅδου» (Ἀπ. Ἰω. 1,18).

Ἀδελφοί μου.

Πρῶτοι ἐμεῖς νά σεβασθοῦμε τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Νά τήν ἁγιάσουμε μέ τόν ἐκκλησιασμό, τήν ἐξάσκηση τῆς ἀγάπης καί τήν ἐνίσχυση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν.

Σᾶς εὔχομαι πλουσία τήν παρά Θεοῦ ἐνίσχυση γιά τήν μαρτυρία τῆς πίστεως καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ.Κυδωνίας, Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη

Μετά τήν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος φανερώθηκε στούς Μαθητές Του, στούς ὁποίους παρήγγειλε νά μείνουν στήν Ἱερουσαλήμ «ἕως οὗ ἐνδύσωνται τὴν ἐξ ὕψους δύναμιν». Ἡ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου ἐκπληρώθηκε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς· τότε «ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πράξ. 2, 4).

«Οἱ τοῦ Σωτῆρος ἐρασταὶ χαρᾶς ἐπλήσθησαν, καὶ θάρσος ἔλαβον οἱ πρῴην δειλιῶντες», ψάλλουμε σέ Κάθισμα τοῦ Ὄρθρου τῆς ἑορτῆς. Οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου ὑφίστανται «ὀθνείαν ἀλλοίωσιν εὐπρεπεστάτην»· ἀναδεικνύονται ἀνδρεῖοι καί βεβαιόπιστοι, πάνσοφοι διδάσκαλοι οὐρανίων ἀληθειῶν, ἱκανοί γιά τό μεγάλο ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς οἰκουμένης, γιά τό κήρυγμα τοῦ θείου λόγου στά ἔθνη, γιά τήν πνευματική οἰκοδομή καί σωτηρία ψυχῶν.

Οἱ κατά κόσμον ἀμόρφωτοι θεολογοῦν, οἱ δέ ἐθνικοί, ὡς ἀμύητοι καί ἄγευστοι τῶν παραδόξων μυστηρίων τοῦ Πνεύματος, «τὴν ἐναλλαγὴν τῶν γλωσσῶν μέθην εἶναι ἐνόμιζον». Θαυμαστές καί «ὑπὲρ λόγον» οἱ θεϊκές ἀλλοιώσεις! Διδάσκει σχετικῶς ὁ μακαριστός π. Πορφύριος: «Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πληρωθεῖ ὑπό τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, γίνεται ἀλλιώτικος, πηδάει ἡ ψυχή του! Ἀκούει τήν φωνή του καί χαίρεται ἡ ψυχή του. Ἡ χάρις μέ ὠθεῖ νά τό παθαίνω κι ἐγώ αὐτό. Ἀλλάζει ἡ φωνή μου, τό πρόσωπό μου, ἀλλάζουν ὅλα».

Ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔφερε, ἀδελφοί μου, χαρά καί ὁμόνοια. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ χαροποιεῖ καί ἑνοποιεῖ τούς ἀνθρώπους. Ὅμως ἔχει καί ἡ χάρις τίς ἀπαιτήσεις της, ὅπως διδάσκει ὁ παπα-Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης. Ὅπου ὑπάρχουν ἔριδες καί ἀντιζηλίες, διχόνοια καί φατριασμοί, ἐκεῖ δέν ὑπάρχει τόπος γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ σκληρότητα πρός τόν ἀδελφό μας δέν ἐπιτρέπει στόν Χριστό νά ἐνεργήσει στήν ψυχή μας, νά μᾶς εὐλογήσει καί νά μᾶς χαριτώσει. Μετανοίας, λοιπόν, ἀνάγκη καί καταλλαγῆς…

Πανηγυρίζει σήμερα καί ἡ Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος τῶν Τζαγκαρόλων, τό σέμνωμα τῶν Χανίων, ὁ τόπος τῆς λατρείας τοῦ τρισαγίου  Θεοῦ, τό στάδιο τῶν ἀσκητικῶν παλαισμάτων καί τῶν πολλῶν καλογερικῶν «ὑπομονῶν», τό ἐργαστήριο τῆς ἀρετῆς καί κατά Θεόν προκοπῆς πολλῶν πνευματικῶν ἀνδρῶν, ἡ Μονή μέ τήν μεγάλη προσφορά στήν παιδεία, στό ἔθνος καί στήν κοινωνία, μέ τήν παραγωγή ὡρίμων καί εὐχύμων καρπῶν τῆς μετανοίας καί τῆς παραδοσιακῆς γεωργίας.

Εἴθε ὁ Κύριος νά εὐλογεῖ τήν Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος καί νά τήν καθιστᾶ τόπο χαρᾶς πνευματικῆς καί καλῶν ἀλλοιώσεων γιά μοναχούς, ἐπισκέπτες καί προσκυνητές, ὥστε νά δοξάζεται πάντοτε τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.