Άρθρα - Απόψεις

Χανίων Δαμασκηνός: ''Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει αδιέξοδο''

images

Του Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκωρόνου κ. Δαμασκηνού

Εἰδήσεις θλιβερές μᾶς ἀναγκάζουν νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό φρικτό φαινόμενο τῆς ἀπελπισίας καί τῶν αὐτοκτονιῶν, τό ὁποῖο ἐξαπλώνεται σάν γάγγραινα στήν χώρα μας, πλήττει δέ μέ μεγάλη μανία τήν Κρήτη, χωρίς νά ἐξαιρεῖ καί τήν πόλη τῶν Χανίων.

Τό πρόβλημα αὐτό ἔχει ἀπασχολήσει τά τελευταῖα χρόνια τόν ἐγχώριο καί διεθνῆ τύπο. Ποικίλες οἱ ἀφορμές τοῦ φαινομένου: ὑποθήκευση περιουσιῶν καί ἀδυναμία ἀποπληρωμῆς δανείων, ἀνεργία, δυσπραγία οἰκονομική καί ἀπαξίωση κοινωνική, ἐγκατάλειψη ἀπό συγγενεῖς καί φίλους, αἴσθημα παραγκωνισμοῦ καί ἀποκλεισμοῦ.

Ἄν ἀνατρέξουμε στήν πρόσφατη ἱστορία μας, θά διαπιστώσουμε ὅτι ὁ λαός μας ὑπέστη πολλές καί μεγάλες δοκιμασίες, ἀλλά μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ στάθηκε ὄρθιος. «Ἔχει ὁ Θεός», ἔλεγαν οἱ πρόγονοί μας καί ἀκολουθοῦσαν τό ἀνηφορικό μονοπάτι τῆς ζωῆς.

Πέρασαν κατοχή, περιόδους μεγάλης πενίας, καί ἐξαθλίωσης, ἀλλά δέν ἔχασαν τήν ἐλπίδα καί τήν ὑπομονή τους, δέν ἀπογοητεύθηκαν. Φτωχοί ἄνθρωποι τοῦ μόχθου, χωρίς καταθέσεις μετρητῶν σέ τράπεζες, ἀλλά μέ ἀποταμιευμένη τήν ἐλπίδα στόν Οὐρανό, οἱ πατέρες μας ἐργάζονταν «ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός», ποτίζοντας τήν γῆ μέ τόν τίμιο ἱδρῶτα τους.

Eἶναι ἀλήθεια ὅτι στήν βάση τῶν κοινωνικῶν φαινομένων βρίσκονται αἰτίες πνευματικές· ἡ ὀρθή, ἑπομένως, ἀντιμετώπιση τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων ἔχει ἀφετηρία πνευματική.

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καταφεύγει στήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, στό πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ, λαμβάνει τήν ἄφεση τῶν πταισμάτων του καί συγχρόνως ἀντλεῖ δύναμη γιά τήν συνέχιση τοῦ εὐλογημένου ἀγῶνα του. Τό πονηρό πνεῦμα, ὁ διάβολος, προσπαθεῖ νά μᾶς παρουσιάσει ὡς μόνη πραγματικότητα τό σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας καί ὡς μόνη λύση τήν αὐτοκτονία. Αὐτό, ὅμως, ἀποτελεῖ ἀπάτη!

«Ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται» μᾶς λέγει ὁ Χριστός (Ματθ. 10, 22). Ἄς μήν ὑποκύπτουμε, λοιπόν, στήν ἀποθάρρυνση καί στήν ἀπόγνωση.

Ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατερικῶν Κειμένων, ἡ ἀνάγνωση προσευχῶν καί ἡ ψαλμωδία, ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός καί ἡ συμμετοχή στήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ἐγκάρδια ἐπαφή καί συνομιλία μέ προσφιλῆ πρόσωπα, ἡ διακονία τοῦ πλησίον, ἀλλά καί ὁ περίπατος στήν φύση καί ὁ θαυμασμός τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, ὅλα αὐτά ἐκρίνουν βάλσαμο στήν ψυχή τοῦ πληγωμένου καί δοκιμαζομένου ἀνθρώπου.

Σέ ὅσους βασανίζονται ἀπό λογισμούς ἀπελπισίας καί αὐτοχειρίας, τούς ὁποίους ὁ ἀντίδικος διάβολος ὑποβάλλει, συνιστᾶται θερμῶς νά ἐπικοινωνήσουν μέ κάποιον πνευματικό, ὥστε νά λάβουν βοήθεια καί στήριξη.

Ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι γνώρισαν μεγάλους πειρασμούς καί μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ τούς ὑπερνίκησαν, οἱ σκοτεινοί λογισμοί ἔχουν δύναμη ὅσο δέν φανερώνονται στό πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ.

Τονίζει ὁ Γέροντας π. Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ὁποῖος πολλούς ἀνθρώπους ἔσωσε ἀπό τήν αὐτοκτονία, ὅτι στήν Ὀρθοδοξία δέν ὑπάρχει ἀδιέξοδο, διότι ὑπάρχει ὁ ἐξομολόγος, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν χάρη νά συγχωρεῖ.

Ὅσες καί ἄν εἶναι, ἀδελφοί μου, οἱ δυσκολίες μας, ὅσα καί ἄν εἶναι τά ἁμαρτήματά μας, ὁ ἀγαθός Θεός «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι  καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α’ Τιμ. 2, 4). Τοῦτο ἀς γίνει διά τόν καθένα μας βιώμα καί ὁ Θεός τῆς ἀγάπης θά δώσει λύσεις.

Ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη ἀς ἔχουμε στό Θεό διά νά ὑπερβοῦμε ὅλες τις δυσκολίες πού ὑπάρχουν καί θά ὑπάρξουν στή ζωή μας.

 

Η μουσική του Αμβρόσιου

images

Της Ξένιας Κουναλάκη* (Εφημερίδα "Η Καθημερινή")

Ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος προανήγγειλε ότι θα αρχίσει να χτυπάει πένθιμα τις καμπάνες της ενορίας του για 15 λεπτά από την περασμένη Τρίτη, οπότε επρόκειτο να έρθει στη Βουλή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Το (τριήμερο) πένθος φαίνεται πως δεν ταιριάζει στο Αίγιο και τα Καλάβρυτα, αφού ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατόπιν ωρίμου σκέψεως αποφάσισε να παγώσει το νομοσχέδιο και να γλιτώσει την Πελοπόννησο από μια παρατεταμένη Μεγάλη Παρασκευή.

Το ζήτημα όμως είναι άλλο: Εχει δικαίωμα κάθε ιερέας να χτυπά τις καμπάνες όπως, όποτε και για όσο θέλει;

Ελέγχει η Ορθόδοξη Εκκλησία τη μουσική και τους ήχους της καθημερινής μας ζωής; Κι αν σε λίγους μήνες έρθει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλόφιλων, θα αντηχεί επί εξάμηνο το «Αι γενεαί πάσαι» στα μαρτυρικά Καλάβρυτα; ΄

Η, αν τεθεί εκτός νόμου «η ομοφυλοφιλία, η πορνεία και κάθε είδους διαστροφή», θα αντηχούν αναστάσιμα σήμαντρα εις τους αιώνας των αιώνων; Αμήν!

Εχουμε πλέον εθιστεί στις καμπάνες της εκκλησίας. Είναι το εθνικό μας φολκλόρ, κάτι σαν τις εκκλήσεις των μουεζίνηδων προς τους πιστούς από τους μιναρέδες ή τα καμπανάκια των βουδιστών. Πιθανότατα οι τουρίστες βρίσκουν τους ήχους αυτούς χαριτωμένους.

Ακόμη και όταν τις Κυριακές το πρωί μας ξυπνούν βίαια, ουδείς έχει σκεφτεί να αναλάβει μια πρωτοβουλία και να ζητήσει να σταματήσουν οι ήχοι της εκκλησίας. Υπάρχουν όμως κάποια όρια, που όταν υπερβαίνονται, οι ψαλμοί και τα σήμαντρα γίνονται ηχορρύπανση.

Οταν μια εκκλησία για παράδειγμα έχει μικροφωνική εγκατάσταση και ο τοπικός ιερέας άδει ως καλλιτέχνης του πενταγράμμου, επιβάλλοντας σε όλους τους περίοικους την παρουσία του.

΄Η ακόμη ακόμη όταν ένας μητροπολίτης αποφασίζει πότε πρέπει μια τοπική κοινωνία να πενθήσει μουσικά και πότε όχι, υποχρεώνοντας πιστούς, αλλόθρησκους, άθεους να ακούνε «τη δική του μουσική».

Η πρωτοβουλία Αμβρόσιου συνέπεσε χρονικά με μία άλλη είδηση: εδώ και εννέα μήνες οι εξτρεμιστές ισλαμιστές απαγόρευσαν στο βόρειο Μάλι τη μουσική. Ολη τη μουσική, κάθε μουσική. «Απέστειλαν απειλές σε τοπικούς μουσικούς.

Ορισμένοι από αυτούς εξορίστηκαν. Οι χώροι με ζωντανή μουσική σφραγίστηκαν και οι φανατικοί μουσουλμάνοι έβαλαν φωτιά σε κιθάρες και ντραμς», διαβάζουμε σε άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης με τίτλο «Τη μέρα που πέθανε η μουσική στο Μάλι».

Ο παραλληλισμός με τους δικά μας καταναγκαστικά «ακούσματα» είναι ασφαλώς τραβηγμένος από τα μαλλιά.

Υπάρχει όμως ένα κοινό στοιχείο: ουδείς δικαιούται να μονοπωλεί τους ήχους, ουδείς έχει το δικαίωμα να ελέγχει και να χειραγωγεί τη μουσική.

Πολλώ μάλλον που ο μητροπολίτης Αμβρόσιος δεν εκφράζει καν ολόκληρη την Εκκλησία, όπως προκύπτει από τις αντιδράσεις στους κόλπους της, αλλά μόνο τον εαυτό του.

*Tα άρθρα που αναρτώνται στη Romfea.gr για την πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών της, δεν απηχούν κατ' ανάγκη και τις απόψεις της. 

Η Ελλάδα ξάνα στον παγκόσμιο χάρτη

images

Σχόλιο του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ

Στην ενημέρωση του Πρωθυπουργού μας κ. Σαμαρά προς τον Πρόεδρο κ. Παπούλια μετά την επιστροφή του από χώρες της Ασιας τόνισε ότι η Ελλάδα εμφανιζεται πάλι στον ευρυτερο Παγκόσμιο χάρτη με αξιοπιστία και αξιοπρέπεια.

Το μεγαλείο του Ελληνικού Πολιτισμού ποτέ δεν ήταν ο υλικός πλουτος, αλλά οι πνευματικες του αξίες.

Φυσικα στην εποχή μας μετράει και η οικονομική ευρωστία. ταξιδεύοντας από Χαράρε στο Γιοχάνεσπουργκ και μετά στο Λονδίνο και μετά στην Λυών και στο Άμστερταμ καθ' οδόν προς την Πράγα,  για Συνέδρια ,βρήκα μόνο μια ελληνική εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"  (μόνο ένα τεύχος) της Κυριακής 19 Μαϊου (στην Αθήνα 2 ευρω, εδώ πέντε), την πήρα, δεν με ενδιέφερε η τιμη, και σκέφτηκα ότι για να είναι παντού παρούσα η Ελλάδα μας έξω απο τα στενά γεωγραφικά της σύνορα των Βαλκανίων και του Αιγαίου, πρέπει να δραστηροποιηθούν οι απανταχου Απόδημοι Ελληνες και το κοιμώμενον (να μη πω κλινικά νεκρόν) ΣΑΕ να ζωντανέψει.

Σε όλο το κόσμο με την βοήθεια των Αποδήμων Ελληνων που ζούν σε περισσότερες απο 180 χώρες του κόσμου με τη βοήθεια των Διπλωματικών μας Αρχών πρέπει να γνωστοποιήσουμε και να διοχετευσουμε τα ελληνικά μας προίόντα σε καλες τιμές και ταυτόχρονα να προσφέρουμε ελκυστικές προσφορές για να ταξιδέψουν απ' όλο τον κόσμο επισκέπτες για να απολαύσουν την Ελληνική φιλοξενία και τον πνευματικό πλούτο της Χωρας μας.

Η προσπάθεια του Πρωθυπουργού μας κ. Σαμαρά και της κυβέρνησης του για να μπεί η Ελλάδα μας στον Παγκόσμιο χάρτης της εποχής μας πρέπει να καταστεί υπόθεση όλων μας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να πρωτοστατεί προς την κατεύθυνση αυτή, όπως κάνει το Ελληνορθόδοξον Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και μάλιστα ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος Β.

Για να πάμε όμως καλά πρεπει να στρωθούμε όλοι στη δουλειά, να αυξηθεί η παραγωγή στη Ελλάδα στους τομείς που διαθετουμε υπερβολικά ποσά για εισαγωγές για να περιορισθεί η ανεργία.

Ταυτόχρονα ο πόλεμος κατά της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα πρέπει να συνεχισθεί για να σταματήσουν οι ξένοι να μας κοροϊδεύουν ότι στην Κίνα τους κλέφτες τους κρεμμάζουν δημόσια και στην Ελλάδα τους κάνουμε Υπουργούς.

Ο Μητροπολίτης Σύρου για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο

seb-syrou

 

Ανακοίνωση σχετικά με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο εξέδωσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει ότι "η ποιμαίνουσα Εκκλησία αγρυπνεί".

Ακολουθεί η ανακοίνωση του Μητροπολίτη Σύρου

Εξ αφορμής της ανησυχίας, που καταθέτετε στο ωμοφόριό μας αυτές τις ημέρες, σχετικά  με τα όσα λέγονται και γράφονται για το νομοσχέδιο «Περί Εχθροπάθειας» (αντιρατσιστικό) σας επισημαίνουμε τα εξής:

Καθώς η Πατρίδα μας διέρχεται μια δύσκολη κατάσταση, εμφανίζονται και επεκτείνονται και διάφορα αντικοινωνικά φανόμενα, μεταξυ των οποίων και φαινόμενα ρατσισμού και μισαλλοδοξίας, η συνετή και προσεκτική αντιμετώπιση των οποίων από την πολιτεία αποτελεί ουσιαστικά πράξη αυτοσυντήρησης και επιβίωσης της κοινωνικής ειρήνης και της Δημοκρατίας.

Και είναι προς τιμή της Ελληνικής Κυβερνήσεως το γεγονός ότι, παράλληλα με την αντιμετώπιση των φλεγόντων οικονομικών προβλημάτων, φέρεται να συζητά και να προτίθεται να θέσει σε διαβούλευση το λεγόμενο νόμο «Περί Εχθροπάθειας» (αντιρατσιστικό), τα αρθρα του οποίου, αν και δεν είναι επακριβώς γνωστά,  προκαλούν αντιδράσεις.

Συγκεκριμένα, διατυπώνονται φόβοι ότι, μέσω των διατάξεων του νομοσχεδίου είναι πιθανόν να επιχειρηθεί η φίμωση και η ποινικοποίηση του λόγου της αληθείας, που ορθοτομεί η Εκκλησία.

Είναι βέβαιο, όμως, ότι τέτοιες προθέσεις δεν χαρακτηρίζουν τα μέλη της Κυβέρνησης, πολλά εκ των οποίων αναγνωρίζουν και δημοσίως τη μεγάλη συνεισφορά της Εκκλησίας στην κοινωνία.

Επειδή, λοιπόν, δεν γνωρίζουμε ακόμη το ακριβές περιεχόμενο του προς συζήτηση νόμου, ενώ, αντίθετα, γνωρίζουμε την ευαισθησία της Πολιτείας σε θέματα, που αφορούν και την Εκκλησία, είμαστε βέβαιοι ότι και εκείνοι, που θα εισηγηθούν το νομοσχέδιο, και εκείνοι, που θα κληθούν να το ψηφίσουν, δεν θα επιτρέψουν την ποινικοποίηση του λόγου της Εκκλησίας, που είναι  μεν πεπαρησιασμένος προς κάθε αίρεση και αμαρτία, αλλά πάντα αγαπητικός και ιαματικός προς κάθε άνθρωπο, χωρίς διακρίσεις, προς τον οποίο σήμερα προσφέρει αφθονοπάροχα και με όλη της τη δύναμη ηθική και υλική συμπαράσταση.

Να είστε βέβαιοι ότι, όπως και σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, η ποιμαίνουσα Εκκλησία αγρυπνεί.

Ως Επίσκοπος και Πατέρας σας, σας διαβεβαιώ ότι εάν επαληθευθούν οι φόβοι, όσων σήμερα διαμαρτύρονται, θα δώσουμε με κάθε σθένος τη μαρτυρία μας για το δίκαιο της Εκκλησίας μας.                

† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄

Ερμούπολη, 22 Μαῒου 2013

"Η ΤΟΛΜΗ"

images

Του Σεβ. Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ

Α) Δεν υπάρχει μεγαλύτερος έπαινος για τον από Αριμαθαίας Ιωσήφ, ευσχήμονα βουλευτή, που την φρικτή εκείνη ημέρα της Παρασκευής προ του Πάσχα εζήτησε από τον Πιλάτο να κατεβάσει από του ξύλου του Σταυρού το σώμα του Χριστού και να το ενταφιάσει μαζί με τον Νικόδημο και τις μυροφόρες γυναίκες.
Καί τον έπαινο αυτό μας τον διασώζει ο Ιερός Ευαγγελιστής Μάρκος, και ο οποίος περικλείεται στη λέξη «τολμήσας».


Ποιός, άραγε, είχε τη δυνατότητα να εμφανισθεί σαν μαθητής Εκείνου, τότε που Αυτός ήταν το κόκκινο πανί για την εβραϊκή ηγεσία, αλλά και για τους Ρωμαίους κυριάρχους;

Ποιός θα τολμούσε να ζητήσει το σώμα κάποιου, που καταδικάσθηκε σαν υπονομευτής της κρατούσης τάξεως, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο π. Γεώργιος Μεταλληνός;


Ο Ιωσήφ, όμως, παρά την επίσημη θέση του στο ιουδαϊκό συνέδριο, εμφανίζεται ως μαθητής του Χριστού, γιατί «ην προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού».

Πίστευε, δηλαδή, στο πρόσωπο του Χριστού, στο έργο Του και στην επίγεια παρουσία Του, που ήταν η σωτηρία του πεπτωκότος ανθρώπου.


Η πίστη του ήταν καθαρή, ειλικρινής, αυθόρμητη, χωρίς υπολογισμούς και επιφυλάξεις.

Γι’ αυτό και δεν σκέπτεται ούτε τη θέση του, ούτε το αξίωμά του, ούτε τη μοναξιά από την εγκατάλειψη που προσέφεραν οι Μαθητές στο πρόσωπο του Χριστού την ώρα εκείνη, παρά μόνο στέκεται στο πλευρό του νεκρού και καταδικασμένου Ιησού Χριστού.


Γι’ αυτό τον μακαρίζει ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου, τονίζοντας τα εξής χαρακτηριστικά: «Μακαρίζω, Ιωσήφ, τα χέρια σου, με τα οποία υπούργησες και ψηλάφησες το σώμα του Χριστού.

Μακαρίζω το στόμα σου, το οποίο πλησίασε το στόμα του Χριστού. Μακαρίζω τα μάτια σου, που είδαν τους οφθαλμούς του Χριστού. Μακαρίζω τους ώμους σου, που βάστασαν ‘’τον πάντας βαστάζοντα’’.

Μακαρίζω τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, που έγιναν Χερουβείμ και εξαπτέρυγα και με σινδόνα κάλυψαν και τίμησαν τον Μονογενή Υιό του Θεού».


Β) Αυτήν την τόλμη διέθεταν, συγχρόνως, και οι μυροφόρες γυναίκες, των οποίων την μνήμη γιορτάζουμε σήμερα.

Έκαναν μία ηρωική έξοδο και έφθασαν πρώτες στο μνημείο για να αλείψουν με μύρα και δάκρυα το σώμα του Χριστού.
Έτσι, στα πρόσωπά τους τιμάται η «χριστιανική αναρχία», που είναι η πιο υγιής έκφραση της αγάπης προς το Θεό.

Αυτό το φαινόμενο, όπως γράφει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, εκδηλώνεται όχι με βόμβες που καταστρέφουν, αλλά με αγάπη και πραότητα, με μύρα και δάκρυα που οικοδομούν και αναπαύουν τις καρδιές των ανθρώπων.


Γι’ αυτό και αξιώθηκαν τα πρόσωπα αυτά να δούν πρώτα τον Αναστάντα Κύριο, να ακούσουν από το στόμα Του το «Χαίρετε» και να γίνουν οι απόστολοι των Αποστόλων και οι ευαγγελιστές των Ευαγγελιστών και να τιμούνται μέχρι σήμερα από την Αγία μας Εκκλησία.
Τέτοια πρόσωπα δεν έλειψαν ποτέ.

Είναι οι ευλογημένες υπάρξεις που έζησαν και ζουν μέσα στην αφάνεια για τους πολλούς, όμως μέσα στην επιφάνεια των τέκνων του Θεού.

Ένα τέτοιο ήταν και η Οσία Σοφία, που έζησε στο Μοναστήρι της Κλεισούρας.

Σαν γνήσια μυροφόρος κράτησε στη ζωή της τη σταυρωμένη ζωή του Χριστού, τον τρόπο ζωής και τη μέθοδο θεραπείας.


Στάθηκαν οι μυροφόρες στο Σταυρό του Χριστού, στάθηκε και εκείνη στη ζωή της ως αληθινή σταυροφόρος στην αναστάσιμη πορεία προς τον Ουρανό

.
Ετοίμασαν οι μυροφόρες αρώματα, ετοίμασε και εκείνη την καρδιά της. Δεν άλειψε το σώμα του Χριστού με μύρα, αλλά με δάκρυα μετανοίας και καθάρσεως.


Έφθασαν οι μυροφόρες «σκοτίας έτι ούσης» στο μνημείο, αλλά και εκείνη δεν έδωσε ύπνο στους οφθαλμούς της, για να βλέπει το πρόσωπο του Χριστού και να συνομιλεί με την Παναγία και τους Αγίους.
Ανδρείες οι μυροφόρες;

Ανδρεία και εκείνη. Δεν της λείπει η σύνεση, ούτε ακόμη η τόλμη της αγάπης.

Η θέση της ήταν κοντά στο σταυρό, στον πόνο και στα προβλήματα των ανθρώπων.

Γι’ αυτό και τιμήθηκε από το Θεό και τιμάται σήμερα ως υπόδειγμα ανδρείας γυναικός.

Στο πρόσωπό της βρίσκουν απήχηση τα λόγια του ιερού υμνογράφου: «Ανδρείαν και φρόνησιν συ κεκτημένη σεμνή».


Γ) 19 Μαίου. Μνημόσυνο για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων, που βάστασαν τον καύσωνα της ημέρας και τον παγετό της νυκτός, βρίσκουν εφαρμογή τα λόγια του Αποστόλου Παύλου στην προς Εβραίους επιστολή (11,37-38): «ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και ταίς οπαίς της γης».


Τα θλιβερά αυτά γεγονοτα πληγώνουν κάθε Έλληνα, γιατί το μικρασιατικό και το ποντιακό θέμα δεν είναι ούτε των Μικρασιατών ούτε των Ποντίων μόνο, αλλά των Πανελλήνων.

Δεν ξύνουμε πληγές, αλλά θυμόμαστε, μνημονεύουμε και επικοινωνούμε με τις αθάνατες ψυχές των αδελφών μας σφαγιασθέντων, που περιπολεύουν στο Θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου, αφού προηγουμένως έπλυναν τα ιμάτιά τους στο ίδιο τους το αίμα.


Διέθεταν, πραγματικά, τόλμη και ανδρεία, που είναι η γενναιότητα της ψυχής, ανδρείο λογισμό, όπως ονομάζουν οι Άγιοι Πατέρες αυτή την κατάσταση της ψυχής, ώστε να κρατήσουν ανόθευτη «την άπαξ τοις αγίοις παραδοθείσαν πίστιν», αλλά και την αγάπη τους προς την πατρίδα και τα ιδανικά της φυλής μας.

Αν διαβάσει κανείς τα σύγχρονα αυτά μαρτυρολόγια, θα διαπιστώσει ότι οι νέοι αυτοί μάρτυρες βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τους παλαιούς Μάρτυρες. 


Και τίθεται σήμερα σε όλους μας ένα ερώτημα: Έχουμε εμείς την τόλμη και την ανδρεία των Αγίων και των Μαρτύρων και των ηρώων της πίστεως και της πατρίδος;


Διαθέτουμε τόλμη για να μαρτυρούμε καθημερινά για την αλήθεια της πίστεως και τη μοναδικότητα της Εκκλησίας μας;


Έχουμε τόλμη να ελέγξουμε πρώτα τον εαυτό μας, κυρίως εμείς οι ποιμένες της Εκκλησίας, να βγάλουμε την δοκό που υπάρχει στο μάτι μας, να αφαιρέσουμε την αμαρτία και τα πάθη, τα οποία φωλιάζουν μέσα μας, την φθοροποιό υποκρισία, που μαστίζει ιδιαίτερα την εποχή μας και μάλιστα τα πρόσωπα των Κληρικών μας, προκειμένου εν συνεχεία ευαγγελικά, θεραπευτικά να ελέγξουμε την προδίδουσα τον Χριστό ασύστολη «ευσέβεια»; 


Είμαστε έτοιμοι, είμαστε τολμηροί, να απαιτήσουμε οι θεσμοί της κοινωνίας μας να βρίσκονται κάτω από την προοπτική της Βασιλείας του Θεού και το Ευαγγέλιο να πάψει να βρίσκεται μόνο στις βιβλιοθήκες των σπιτιών μας ή να ακούγεται μόνο στις ώρες της Λατρείας, αλλά να αρδεύει ολόκληρη την ύπαρξή μας και το χώρο της κοινωνίας μας;


Και το μήνυμα των Αγίων μας σήμερα είναι επίσης χαρακτηριστικό: Αυτό που απουσιάζει από όλους μας, αυτό που λείπει από την πατρίδα μας είναι το όραμα.


Όραμα πίστεως.


Όραμα για την επικράτηση της Βασιλείας του Θεού.


Όραμα για τον Ουρανό.


Όραμα, ακόμη, αγάπης, τιμής και σεβασμού της πατρίδος μας.


Όραμα φιλοπατρίας, που μεθάει σαν το παλαιό κρασί και είναι δυνατό σαν το νέο.


ΟΡΑΜΑ χρειαζόμαστε . . .

top
Has no content to show!