Άρθρα - Απόψεις

Η ώρα της ωριμότητάς του

megaron-1

Του Σεβ. Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημητρίου

Οἱ ἑορτάσιμες συμπτώσεις ― ὅρια τῆς ἀποβίωσης τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Μεγάρων & Σαλαμῖνος κυροῦ Βαρθολομαίου ἐπιδοτοῦν ἀκόμη περισσότερο τή δοξολογική μας πρός Θεόν ἀναφορά καί τή λειτουργική διά Κυρίου εὐχαριστία καί τήν συνεκκλησιασμένη ἐν Πνεύματι ἱκετηρία μας γιά τήν ὁριστική πορεία του πρός τά ἐπέκεινα τοῦ κόσμου καί τοῦ χρόνου· μέ τό θάνατο ὡς μετάσταση καί μαρτυρία ἔσχατης Χριστομιμησίας, ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά θυμηδέστερα. Ἐμφιλοσόφως, οὕτως ἤ ἄλλως, ἡ δοκιμασία τοῦ βίου μέ ὅλες τίς ἀναδοχές ὥς τήν ἔσχατη τοῦ θανάτου τελικά συνιστᾶ μιά δοκιμή.

Στά ἐπέκεινα ἀπόκειται ἡ πληρότητα τῆς θυμηδίας, ἡ πληρότητα τῆς θείας κοινωνίας, ἡ πληρότητα τῆς ζωῆς εἴτε τῆς βασιλείας τοῦ ζῶντος Θεοῦ.

Ἡ πρόγευσή τους ἀπό τό παρόν τοῦ βίου ὡς μυστήριο ἐσχατολογικό εἶναι δοκιμή ἀπόγευσης, δοκιμή κοινωνίας, δοκιμή τῆς ζωῆς ἤ τῆς βασιλείας τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρός μας.

Ἡ πρόγευση καί ὁ εὐαγγελισμός τους (πρέπει νά) εἶναι μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐνίοτε δέ καί μαρτύριο ἐν Χριστῷ, πάντοτε εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός…

Τά ἐνενήντα περίπου χρόνια τῆς ζωῆς του ὁ ἀοίδιμος Ἱεράρχης τά ἀφιέρωσε κατά τό ἐνόν στόν Κύριο, μέ ἑξήντα χρόνια στή διακονία-ἱερατεία τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τά ὁποῖα τά σαράντα χρόνια τά διήνυσε ὡς Μητροπολίτης τῆς νεοπαγοῦς ἀπό τά 1974 Μητροπόλεως Μεγάρων & Σαλαμῖνος.

Πανάκριβα ἱερά δῶρα στή ζωή του, στή ζωή ὅλων μας, στήν ἱστορία τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας, ἕνας ἄνθρωπος πού ἐλεήθηκε καί δέν μετήλλαξε βιαστικά τό ζῆν μέ τήν ἀπολυτότητα τοῦ Ποθουμένου, ἀλλά στάθηκε τόσα χρόνια θεμελιώδης ἄξονας φροντίδας καί ὀργάνωσης τοῦ μυστηρίου τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.

“Ἐλέῳ Θεοῦ μητροπολίτης τῆς θεοσώστου μητροπόλεως”: κυριολεκτούμενο δώρημα μακρᾶς διαρκείας στήν ἐγκόσμια λειτουργία του, γιά τήν ἀπορφανισμένη πλέον Μητρόπολη καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος· ἀμεταμέλητο χάρισμα αἰώνιας διαρκείας στήν ἐσχατολογική προοπτική του, μέσα στό μυστήριο τῆς λειτουργίας τοῦ Χριστοῦ μας καί τῆς Ἐκκλησίας ὡς “σώματος” πού τό ἐνεργεῖ χαριτοδώρως τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ θάνατος εὗρε τόν προπεμπόμενο Ἐπίσκοπο στό μήνα τῆς Παναγίας, στά μεθέορτα τῆς Θεομητορικῆς κοιμήσεως-μεταστάσεως, μαζί μέ τά μεθέορτα τῆς δεύτερης ἐτήσιας ἑορτῆς τοῦ φερωνυμούμενου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου!

Καί ἡ ἐκκλησιαστική προπομπή τῆς αἰωνικῆς πλέον προοδοιπορίας του, ἡ στέρησή του ἀπό τήν ὁρατή κοινωνία μας, σημαίνεται ἀπό τόν ἑορτασμό τοῦ Προδρόμου, ἀπό τήν θεατή ἀπώλεια τοῦ “Μείζονος ἐν γεννητοῖς”, ὅπως τήν εὐαγγελίζονται ὡς ἔσχατη μαρτυρία/μαρτύριο ὁ Λουκᾶς καί ὁ Ματθαῖος καί ὁ Μᾶρκος.

Νά ἦταν ἀπό τίς καθημερινές λειτουργικές καί ἀσκητικές δεήσεις τόσων ἐνοριῶν καί τόσων μοναστηριῶν τῆς Παναγίας καί τοῦ Προδρόμου πού συγκροτοῦν τό ἐκκλησιαστικό γεγονός τῆς Μητροπόλεώς του;

Εἶναι κι αὐτό ἕνα μήνυμα εὐαγγελισμοῦ τῆς Ἐγχριστωμένης σωτηρίας, ἔστω καί μέσα ἀπό τήν ἔσχατη ταπεινότητα τῆς Ἀδαμικῆς κληρονομιᾶς.

Γι᾽ αὐτό καί δοξολογοῦμε τόν Κύριό μας, δεόμενοι γιά τά “κρείττονα τῆς σωτηρίας” τοῦ σεβαστοῦ Συνιεράρχου.

Σεβαστός σέ ὅλα του. Στήν ἀρχοντιά τῆς διακριτικῆς σοβαρότητος καί τῆς μακρᾶς ἐκκλησιαστικῆς πείρας.

Στήν ἀρχοντιά τῆς ἔκδηλης ὡριμότητάς του, ὄντως σιωπώσης παραινέσεως γιά ὅλους μας. Στήν ἀρχοντιά τῆς ποιμαντορικῆς καί ἐν γένει μακρᾶς ἐκκλησιαστικῆς προσφορᾶς του, σέ κρίσιμες στιγμές τῆς πρόσφατης ἐκκλησιαστικῆς (καί κατά τοῦτο νεοελληνικῆς) ἱστορίας μας.

Τά πολλά μέχρι καί πάμπλειστα θά τά προσκομίσουν οἱ ἀσώματοι Ἄγγελοι ἐξ ὅλης τῆς Μητροπόλεως, τῆς ἐκκλησιαστικότητάς του· φωτοφόροι λαμπροί καί λαμπαδοῦχοι δεήσεων παρά πάντων.

Ἀρκετά θά συνεκφωνήσουν οἱ ἐνσώματοι συνάγγελοι τῆς ποιμαντορίας του, “συνεργάτες καί συνεργοί ἐν τῷ εὐαγγελίῳ”, ὁ Βοηθός Ἐπίσκοπος Θεοφιλέστατος Ἐλευσῖνος κ. Δωρόθεος, ὅλοι οἱ φερέλπιδες κληρικοί καί λαϊκοί, μέ τόσους μοναχούς καί μοναχές, συμμέλη τίμια τῆς κατά Μέγαρα καί Ἐλευσῖνα Ἐκκλησίας.

Σέ μᾶς ἀπομένει χρέος ἱερό νά ἀνάψουμε μεγάλη ἀκοίμητη σαραντίζουσα λαμπάδα κατενώπιον τοῦ Σωτῆρος ἀπό τήν ἀειζῶσα μνήμη τῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν θαρραλέα παρουσία του στόν ἑορτασμό τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, πολιούχου Λαρίσης, 15 Μαΐου 1990, μαζί μέ τούς ἀοιδίμους Θεσσαλιώτιδος Κλεόπα καί Ἐδέσσης Χρυσόστομο, Ἡλιουπόλεως Θεόκλητο καί Νικοπόλεως Χρυσόστομο (τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας), καθώς καί τόν Σεβασμιώτατο τότε Ζακύνθου καί νῦν Δωδώνης κ. Χρυσόστομο.

Οἱ μόνοι Ἀρχιερεῖς πού συνεισέπραξαν μαζί μας τήν ἄφρονα μῆνι ἐλαχίστων ὀργανωμένων, θυμάτων καί θυτῶν ἑνός εὐρύτερου σχεδίου περί τήν ἐκκρεμότητα τοῦ 1974.

Οἱ μόνοι Ἀδελφοί πού ἐτόλμησαν, αὐτοπροαιρέτως. Καί τολμοῦμε μέ σεβασμό καί συναίσθηση νά ἐπαναλάβουμε εἰς τιμήν ὅλων καί εἰδικά στήν εὐλογημένη μνήμη τῶν ἀποιχομένων καί μάλιστα τοῦ μακαριστοῦ Μεγάρων κυροῦ Βαρθολομαίου ἐκεῖνο τό Παύλειο «Ἀλλ᾿ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου» [πρβλ. Β΄ Κορ. 7: 6].

Πρεσβύτερος κατά πολύ καί στά χρόνια καί στήν Ἱερωσύνη καί Ἀρχιερωσύνη, συμμετεῖχε κι ἐκεῖνος στήν μεγάλη τοπικήν πανήγυριν καί μέ τήν παρουσία του συνεκπροσώπησε τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί γενικά τῆς ὑπ᾽ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας γιά τό ἐκκλησιαστικό μυστήριο/γεγονός πού μέ ὑπερβάλλουσαν ἀθλητική ὑπομονή διακονούσαμε τότε…

Προσμέτρησε τίς ἀναλογίες αὐτοψεί, προσμέτρησε καί τήν βλάσφημη ἀσέβεια τῶν ὀλιγίστων κατά τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπιστρέφοντας μάλιστα στά Μέγαρα, ἐξέδωκαν μέ τόν ὑπ᾽ αὐτόν ἱερό Κλῆρο ὁμόφωνο Ψήφισμα, μέ τό ὁποῖο καταδίκαζαν τίς ἀσεβεῖς ἐνέργειες καθ᾽ ἡμῶν ὡς κανονικοῦ τότε Μητροπολίτου Λαρίσης, ἀλλά καί “τό μεγάλο ἁμάρτημα τῆς διασπάσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, τήν ὁποίαν ἐπιφέρουν τά πρόσωπα αὐτά, ἀπαιτοῦντα νά ἐπιβάλουν "ἐτσιθελικά" τό ἰδικόν των θέλημα εἰς τήν τοπικήν Ἐκκλησίαν τῆς Λαρίσης” [ἐφημ. “Ἡμερήσιος Κήρυκας” Λαρίσης, 1/6/90].

Προστέθηκε ἔτσι ὡς πολύφρων Ἱεράρχης καί Ποιμενάρχης στούς προασπιστές τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, στούς προασπιστές τῆς κατ᾽ Ἐκκλησίαν ἀλήθειας καί ἀρετῆς [“Διά τήν ἀλήθειάν ἐστιν ἡ ἀρετή, ἀλλ’ οὐ διά τήν ἀρετήν ἡ ἀλήθεια” (ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής).

Πρόσφατα εἴχαμε δημοσιοποιήσει ἀντίστοιχη μαρτυρία ἑνός ἁγιασμένου Γέροντος, τοῦ π. Ἰακώβου Τσαλίκη τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Δαβίδ Γέροντος, Εὐβοίας, ἔκφραση ἐπίσης ἐνθέου ἐκκλησιαστικότητος].

Μακρηγορήσαμε, ἴσως, καταθέτοντας ἀπό πλευρᾶς μας μιάν ἱστορική χαρακτηριστική μαρτυρία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί τοῦ ἤθους, τῆς σοφίας καί τῆς τόλμης τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Μεγάρων & Σαλαμῖνος κυροῦ Βαρθολομαίου.

Ὅμως, σέ μᾶς διατηρεῖται ζῶσα καί ἀκοίμητη, σεβαστή καί αἰωνίζουσα ἡ ὥρα (ὡραιότητα/πληρότητα) τῆς ὡριμότητός του.

Διενθυμούμενοι τό ἐπί τόσες δεκαετίες θεόδεκτο “πολυχρόνιο” πού τοῦ ἔψαλε τό ἐκκλησιαστικό του πλήρωμα.

Ἀναγόμενοι πλέον μαζί μέ ὅλους στόν λειτουργικό/εὐχαριστιακό “μακαρισμό” μέ τόν ὁποῖο τόν χαιρετίζουμε γιά τήν αἰωνίζουσα χαρά μας, γιά τόν Χριστό τοῦ μείζονος ἐν γεννητοῖς γυναικῶν Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, γιά τόν Χριστό τοῦ ἀποστόλου Βαρθολομαίου, τόν Σωτήρα καί Θεό μας.

Κι ἀπ᾽ Ἐκεῖνον ἄς ἔχουμε προσδεκτή τήν εὐχή τοῦ μακαριστοῦ προτέρου Ἀδελφοῦ Συνεπισκόπου.

 

Οι διωγμοί και τα μαρτύρια των Ελλήνων της Τουρκίας τον 20ο αιώνα

mikraasia-kais

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ

Στήν ἱστορική μνήμη τῶν Ἑλλήνων διατηροῦνται τρεῖς θλιβερές ἐπέτειοι γεγονότων πού συνέβησαν τις τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Αὐγούστου καί τις πρῶτες τοῦ Σεπτεμβρίου:

α΄ Ἡ έναρξη καί πρώτη φάση τῆς γενοκτονίας τῶν ὁμογενῶν στόν Πόντο, στή Θράκη καί στήν Ἀνατολική καί Δυτική Μικρασιατική Χερσόνησο τήν τετραετία 1914-1918.

β΄ Ἡ ὁλοκλήρωση τῆς γενοκτονίας καί δεύτερη φάση της μέ τούς διωγμούς καί τά μαρτύρια τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ πού κορυφώθηκε μέ τήν πυρπόληση τῆς Σμύρνης καί τήν σφαγή τῶν Ἑλλήνων κατοίκων τῆς Ἰωνίας τήν τετραετία 1919-1922.

γ΄ Τά Σεπτεμβριανά ἤτοι οἱ διωγμοί τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1955 κατά τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Μέ τά φρικώδη αὐτά γεγονότα ἐγράφη ὁ θλιβερός ἐπίλογος τοῦ τέλους τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν Τουρκία πού εξαπολύθηκαν ἀπό τούς Νεοτούρκους τοῦ Μουσταφᾶ Κεμάλ Πασᾶ τοῦ ἐπονομαζομένου ἀπό τό 1934 Ἀτατούρκ δηλαδή, Πατέρα τῆς Τουρκίας.

Ἡ ὁλοσχερής ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων πού ζοῦσαν στήν Ὀθωμανική αὐτοκρατορία συντελέσθηκε σταδιακά ἀπό τήν ὁριστική ἐγκατάσταση τῶν Σελτζούκων Τούρκων μετά τήν μάχη του Μαντζικέρτ (26 Αὐγούστου 1071) τό σημερινό Μαλαζκίρτ στήν Ἀνατολική Τουρκία.

Ἐκεῖ ἡττήθηκε ὁ αὐτοκρατορικός στρατός τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ὁ αὐτοκράτορας Ρωμανός ὁ Δ΄ ὁ Διογένης αἰχμαλωτίσθηκε καί ἀπελευθερώθηκε μετά τήν καταβολή λύτρων, ἐνῶ ἡ αὐτοκρατορία ὑποχρεώθηκε νά καταβάλει ἐτήσιο φόρο καί νά πραχωρήσει μερικά φρούρια στούς Σελτζούκους Τούρκους. 

Οἱ Τοῦρκοι κατακτητές μέ συνεχεῖς καταλήψεις ἐδαφῶν, ἐξισλαμισμούς, καταστροφές, διωγμούς, ἀπαγωγές, ληστεῖες, ἁρπαγές, βιασμούς καί παντός εἴδους ἐκφοβισμούς ἐπεκτάθηκαν καί στερεώθηκαν στήν περιοχή πού κατοικοῦσαν οἱ Ἕλληνες γιά δύο χιλιάδες χρόνια καί εἶχαν δημιουργήσει λαμπρό πολιτισμό, πρίν νά καταληφθεῖ ἀπό τούς Σελτζούκους καί Ὀσμανίδες Τούρκους ἀπωθώντας τους καί δυσχεραίνοντας στό ἔπαρκο τήν ζωή τους.

Ἡ Ἄννα ἡ Κομνηνή ἐξιστορεῖ τίς καταστροφές αὐτῆς τῆς ἐποχῆς καί θρηνεῖ τήν συμφορά τῶν Ρωμαίων στούς δέκα πέντε λόγους τῆς Ἀλεξιάδας.(Migne P.G. τ.131 στ. 80-1244)

**********

Ἡ ἴδια φρικαλέα μέθοδος ἀκολουθήθηκε καί ἀπό τό Νεοτουρκικό καθεστώς κατά τόν εἰκοστό αἰῶνα.

«Τό Κεμαλικὸν κίνημα, τοῦ ὁποίου πρωτεργάται ὑπῆρξαν τὰ μᾶλλον φανατικὰ καὶ βάρβαρα στοιχεῖα τοῦ Τουρκικοῦ κράτους, εὐθὺς ἅμα τῇ ἐμφανίσει αὐτοῦ, κηρύξαν ἀπηνῆ διωγμὸν κατὰ παντὸς Χριστιανικοῦ, ὑπερέβαλεν εἰς ἀγριότητα τὴν ἀπὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως Τουρκικὴν κατὰ τῶν Χριστιανῶν πολιτικήν», γράφει διαπιστωτικά στήν Ἀναφορά του πού ὑπέβαλε στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τήν 2 Ὀκτωβρίου 1922 γιά τήν Μικρασιατική Καταστροφή ὁ Μητροπολίτης Ἐφέσου Χρυσόστομος, ὁ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. (βλέπε Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικῶν Σπουδῶν τ. 4, σσ.301-322, Ἀφιέρωμα στήν Μικρασιατική Καταστροφή, Κέντρο Μικρασιατικῶν Σπουδῶν, Ἀθήνα 1983).

Σημειώνουμε τίς τρεῖς κυριώτερες φάσεις τοῦ διωγμοῦ καί τῆς ἐξοντώσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ πού ζοῦσε στήν Τουρκία κατά τόν εἰκοστό αἰῶνα ἀπό τούς Νεοτούρκους:

Ἡ γενοκτονία τοῦ Θρακικοῦ, Μικρασιατικοῦ καί Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ συντελέσθηκε σε δύο φάσεις.

Α΄ φάση μέ τούς διωγμούς καί τά μαρτύρια ποῦ ἐξαπολύθηκαν μετά τούς Βαλκανικούς Πολέμους καί τόν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918).

Παραθέτουμε δύο παραγράφους ἐκ τοῦ προλόγου τοῦ βιβλίου «Μαύρη Βίβλος διωγμῶν καί μαρτυρίων τοῦ ἐν Τουρκίᾳ Ἑλληνισμοῦ 1914-1918» πού ἐξέδωσε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως τό 1919, στό ὁποῖο καταγράφονται μέ λεπτομέρειες οἱ ἀνηλεεῖς διωγμοί καί τά φρικαλέα μαρτύρια τῶν ὁμογενῶν ἀπό τό Κεμαλικό καθεστώς καί ὁ θλιβερός ἀπολογισμός τῆς ἐξοντώσεως τους.

«Ὁ ἐπισυμβάς βαλκανικός πόλεμος παρέσχεν εἰς τούς Νεοτούρκους καί καθόλου εἰς τό τουρκικόν ἔθνος τήν ἐπιζητουμένην εὐκαιρίαν ὅπως ἐπεκτείνωσι τόν κατά τῶν Ἑλλήνων διωγμόν.

Τά ἐκ λαζῶν, κιρκασίων καί ἀράβων ἐθελοντικά τάγματα ἐρήμωσαν τήν Ἀ. Θράκην ἰδίως, καί αἱ χρηματικαί ἀφαιμάξεις ἀφῄρεσαν καί τήν τελευταίαν οἰκονομικήν ἰκμάδα τῶν Ἑλλήνων τῆς αὐτοκρατορίας καί ὡσεί μή ἤρκουν ταῦτα πάντα ἐπηκολούθησε τῷ 1914 καταναγκαστικός διωγμός.

Καί ἐφηρμόσθη τότε στανικώτατα τό σχέδιον ἀγρίου διωγμοῦ καί ἐξετοπίσθησαν ἡβηδόν ὁλόκληροι ἑλληνικοί πληθυσμοί τῆς Θρᾴκης καί τῶν παραλίων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀνερχόμενοι εἰς 284.172 ψυχῶν.

Πλεῖστοι τῶν κατοίκων ἐφονεύθησαν, πολλαί γυναῖκες καί νεανίδες παρεβιάσθησαν, οἰκίαι καί κτήματα ἐπυρπολήσθησαν ἤ κατεσχέθησαν ὑπό τούρκων μεταναστῶν, ὁλόκληροι κινηταί περιουσίαι διηρπάγησαν.

Τό κακόν ἐκορυφώθῃ κατά τόν παγκόσμιον πόλεμον, ὅτε πλεῖσται ἑλληνικαί ἐπαρχίαι τῆς αὐτοκρατορίας ἐκλονίσθησαν ἐκ θεμελίων ἤ καί ἐντελῶς κατεστράφησαν.

Εἶνε ἀνεκδιήγητα τά δεινοπαθήματα, τά ὁποῖα ὑπέστησαν οἱ ἐκδιωχθέντες ἐκ τῶν ἑστιῶν αὐτῶν Ἕλληνες.

Διεσκορπίζοντο οἱ δυστυχεῖς οὗτοι εἰς χωρία καθαρῶς τουρκικά· ἠμποδίζετο εἰς αὐτούς ἡ ἐκ μέρους τῶν Πατριαρχείων διανομή βοηθημάτων, ἐστεροῦντο ἐκκλησιῶν καί ἱερέων καί πάσης καθόλου ἀπό τῆς θρησκείας ἀπορρεούσης παραμυθίας καί ἐξηναγκάζοντο διά τοιούτων καί ἄλλων μέσων εἰς ἐξισλάμισιν.

Τοιουτοτρόπως δέ πληθυσμός ὁμογενής ἐκ 490.063 ψυχῶν, διασπαρείς ἀνά τά ὄρη, τάς χαράδρας καί τά τουρκικά χωρία, ὑπέστη ἐν τοῖς πλεῖστοις τόν ἐξ ἀσιτίας, τοῦ ψύχους καί τῶν στερήσεων ἐν γένει θάνατον» (σελ. θ, ι).

Κατά τήν Ἔκθεση ἡ Γενική Στατιστική τοῦ ἐκδιωθχέντος Ἑλληνικοῦ Πληθυσμοῦ ἔχει ὡς ἑξῆς:

1. Ἀπό τίς ἐπαρχίες τῆς Θράκης 218.767 χριστιανοί Ἕλληνες

2. Ἀπό τίς ἐπαρχίες τῆς Δ. καί τῆς Ἀ. Μικρᾶς Ἀσίας 298.449 χριστιανοί Ἕλληνες

3. Ἀπό τίς ἐπαρχίες τοῦ Πόντου 257.019 χριστιανοί Ἕλληνες
_________

Σύνολον 774.235 χριστιανοί Ἕλληνες

**********

Ἡ 2η φάση μέ τούς διωγμούς καί τά μαρτύρια πού ἐξαπολύθηκαν τήν τετραετία 1919-1922 πού ὁλοκληρώθηκε μέ τήν καταστροφή τῆς Σμύρνης καί γενικῶς τῆς Ἰωνίας. 

Τήν περίοδο αὐτή τοῦ διωγμοῦ τῶν Ἑλλήνων ἐξαπολύονται σφαγές τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ στήν Σμύρνη καί σ’ ὁλόκληρη τήν Ἰωνία. Στίς 28.8./10.9.1922 διορίσθηκε ὁ Νουρεντίν Πασᾶς Στρατιωτικός Διοικητής τῆς Σμύρνης.

Ὁ Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος (Καλαφάτης) παραδίδεται ἀπό τόν Νουρεντίν Πασᾶ στόν Τουρκικό ὄχλο, διαπομπεύεται καί κατακρεουργεῖται.

Τούς διωγμούς κατά τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς ἐκπαιδεύσεως στήν Μικρά Ἀσία τήν περίοδο αὐτή πού τιτλοφορεῖται «Μικρασιατική Καταστροφή» καταγράφει ὁ Ἐφέσου Χρυσόστομος σέ Ἔκθεσή του πού ὑπέβαλε στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί ἐδημοσιεύθηκε τό 1925, ὅπου ἐπισημαίνει, ὅτι στούς διωγμούς τοῦ Κεμαλικοῦ Στρατοῦ περιλαμβάνονται: 

α΄. Ὁ μαρτυρικός θάνατος τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Ἰωνίας 1) Σμύρνης Χρυσοστόμου 2) Μοσχονησίων Ἀμβροσίου 3) Κυδωνιῶν Γρηγορίου καί 4) Ἰκονίου Προκοπίου, καί 5) τοῦ Ἐπισκόπου Ζήλων Εὐθυμίου.

β΄.Ἡ ἐξόντωση μέ κάθε τρόπο βίαιο, βάρβαρο, βασανιστικό, ἐξευτελιστικό καί ἀπάνθρωπο τῶν Κληρικῶν πού διακονοῦσαν στίς Ἐνορίες καί Κοινότητες τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἰωνίας. Ἀναφέρει ὁ Ἐφέσου Χρυσόστομος στήν Ἔκθεσή του ὅτι:

«Εἰς τάς ἐπαρχίας Ἐφέσου, Σμύρνης, Περγάμου καί Ἀδραμυτίου, Μοσχονησίων καί Κυδωνιῶν ὑπηρέτουν 459 ἱερεῖς καί ἱεροδιάκονοι.

Ἐξ αὐτῶν εὑρίκοντοαι ἤδη ἐν τῇ ζωῇ, διασωθέντες κατά τόν ὡς ἄνω περιγραφόμενον τρόπον καί καταφυγόντες ὡς πρόσφυγες εἰς Ἑλλάδα, 112 μόνον καί ἑπομένως ἐλλείπουσι μέχρι σήμερον 347.

Ἐκ τούτων ἄλλοι μέν ἐφονεύθησαν ἀδίκαστοι, ἄλλοι κατεδικάσθησαν ὑπό τῶν δῆθεν στρατοδικείων καί οἱ λοιποί ἤχθησαν ὡς αἰχμάλωτοι εἰς τό ἐσωτερικόν, ὅπου ἀσφαλής καί βέβαιος ἀναμένει αὐτούς θάνατος. Οὕτω δέ ἐφηρμόσθη διά τήν ἐξόντωσιν τῶν κληρικῶν ὁ τε λευκός καί ὁ ἐρυθρός θάνατος!»

γ΄. Ἡ ἐξόντωση καί καταστροφή - Ἐκπαιδευτηρίων καί λοιπῶν εὐαγῶν Ἱδρυμάτων τῶν Ἑλληνικῶν Κοινοτήτων.

Ἐν ταῖς ἐπαρχίαις τοῦ οἰκουμενικοῦ θρόνου ταῖς εὑρισκομέναις ἐν τῇ τέως Ἑλληνοκρατούμενη περιοχῇ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὑπῆρχον 698 Σχολαί, ἐν αἷς ἐφοίτων 91. 935 μαθηταί καί μαθήτριαι καί ἐδίδασκον 1.085 διδάσκαλοι καί διδασκάλισσαι.

Ἐν ταῖς προμνημονευθείσαις δέκα Ἐκκλησιαστικαῖς ἐπαρχίαις τῆς περί τήν Σμύρνην χώρας ὑφίσταντο καί ἐλειτούργουν τά ἑξῆς εὐαγῆ καθιδρύματα, καταστραφέντα ἅπαντα:

Μητροπόλεις 18, Νοσοκομεῖα 20, Βρεφοκομεῖα 2, Φρενοκομεῖα 2, Γηροκομεῖα 3, Ἄσυλον Ἀστέγων 1, Συσσίτιον 1, Λαϊκά Κέντρα 2, Θρησκευτικαί ἀδελφότητες Λέσχαι 19, Προσκοπικαί ὀργανώσεις 46, Γυμναστικοί Σύλλογοι 21, Ὀρφανοτροφεῖα 6, Ἰδιωτικά Γυμνάσια 3, Διδασκαλεῖα ἀρρένων καί θηλέων 4, Ἐμπορική Σχολή 1, Συντεχνίαι 225, Σύλλογοι καί ἀδελφότητες 209, Ταμεῖα πτωχῶν 27, Μουσεῖα καί Βιβλιοθῆκαι 19, Οἰκοτροφεῖα 2 καί Γεωργικαί ἑνώσεις 4» (Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ «†Μητροπολίτου Ἐφέσου Χρυσοστόμου Χατζησταύρου (Ἀρχιειπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος 1962-1967)-Οἱ κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἐκπαιδεύσεως τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τελευταῖοι διωγμοί τῶν Τούρκων», Ἱερά Μητρόπολις Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ 2010).

Σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα πού ἔδωσε ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος στήν Συνδιάσκεψη τῆς Εἰρήνης τοῦ Παρισιοῦ στήν Μικρά Ἀσία ζοῦσαν 1.694.000.

Στήν περιοχή τῆς Θράκης καί τῆς περιοχῆς τῆς Κωνσταντινούπολης 731.000. Στήν περιοχή τῆς Τραπεζούντας 350.000 καί στά Ἄδωνα 70.000.

Σύνολο 2.845.000 Ἕλληνες πού ἀποτελοῦσαν τό 20% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς περιοχῆς πού κυριαρχοῦσε οἰκονομικά, εἶχε δέ καταφέρει νά διατηρήσει τήν πολιτιστική κληρονομιά παρ’ ὅτι ἀποτελοῦσε μειονότητα σέ ἐχθρικό περιβάλλον.

Οἱ σφαγές κατά Ἑλλήνων καί Ἀρμενίων ἀπό τούς Τούρκους ἔκαναν τόν Ἀμερικανό πρόξενο στήν Σμύρνη Τζώρτζ Χόρτον (George Horton) να γράψει : «ἕνα ἀπό πιό βασανιστικά αἰσθήματά μου ἐκεῖνες τίς μέρες ἦταν τῆς ντροπῆς, ντρεπόμουν πού ἀνῆκα στό ἀνθρώπινο γένος». (Ἀναφορικά μέ τήν Τουρκία).

Ἡ κατάρα τῆς Ἀσίας. Προξενικά ντοκουμέντα τῶν ΗΠΑ (ἐκδόσεις «Νέα Σύνορα» σέλ. 174))

Ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάνης πού ὑπογράφηκε 24 Ἰουλίου 1923 ἀπό τή Ἑλλάδα, τήν Τουρκία καί τίς ἄλλες Χῶρες πού πολέμησαν στόν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο καί τήν Μικρασιατική Ἐκστρατεία 1919-1922 καί συμμετεῖχαν στή Συνθήκη τῶν Σεβρῶν συμπεριλαμβανόμενης καί τῆς ΕΣΣΔ ἔθεσε τά ὅρια τῆς Τουρκίας.

Μέ ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ἑλλάδας καί Τουρκίας ἀποφασίσθηκε ἡ ὑποχρεωτική ἀνταλλαγή πληθυσμῶν ἀπό τίς δύο Χῶρες.

Ἡ ἀνταλλαγή μειονοτήτων πού πραγματοποιήθηκε προκάλεσε μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμῶν. Μετακινήθηκαν ἀπό τήν Μικρά Ἀσία στή Ἑλλάδα 1.650.000 Τοῦρκοι ὑπήκοοι χριστιανικοῦ θρησκεύματος καί ἀπό τήν Ἑλλάδα στήν Τουρκία 670.000 Ἕλληνες ὑπήκοοι μουσουλμανικοῦ θρησκεύματος.

Γιά τήν ἀνταλλαγή ἡ θρησκεία καί ὄχι ἡ φυλή τελοῦσε τό βασικό κριτήριο γιά δύο λόγους, ἐπειδή κατά τήν Ὀθωμανική αὐτοκρατορία ἡ θρησκεία προσδιόριζε τόν πολίτη καί ὄχι ἡ ἐθνικότητα κι ἐπειδή ἡ Τουρκία ἤθελε ¨ὅλοι οἱ μουσουλμάνοι Ἕλληνες πολίτες νά παραμείνουν στή Δυτική Θράκη.

Ὁ διωγμός τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὁλοκληρώθηκε στήν ἑπόμενη φάση μέ τά Σεπτεμβριανά.

**********

Ἡ 3η φάση ἐξαπολύθηκε μέ τά Σεπτεμβριανά (6-7 Σεπτμεβρίου 1955) ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Μέ τήν ὀνομασία «Σεπτεμβριανά» ἔμεινε στήν ἱστορία τό ὀργανωμένο πογκρόμ τῆς νύκτας τῆς 6ης Σεπτεμβρίου 1955, ἐξ οὗ καί ἡ ὀνομασία, πού συνέβη στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καθοδηγούμενος τουρκικός ὄχλος προκάλεσε βίαια ἐπεισόδια κατά τῶν περιουσιῶν τῶν Ἑλλήνων ὁμογενῶν, πλήν ὅμως Τούρκων ὑπηκόων, καθώς καί ἄλλων μή μουσουλμανικῶν μειονοτήτων, λεηλατώντας καί πυρπολώντας ἑλληνικά καταστήματα, σπίτια, σχολεῖα καί βεβηλώνοντας ἐκκλησίες ἀκόμα καί νεκροταφεῖα δημιουργώντας τρομοκρατία καί ἀνασφάλεια γιά τίς ὑφιστάμενες μειονότητες.

Μέ στρατιωτική πειθαρχία κινούμενος ὁ τουρκικός ὄχλος, ὁ ὁποῖος ἀνερχόταν σέ δεκάδες χιλιάδες ἄτομα, κινήθηκε κατά παντός τοῦ ἑλληνικοῦ.

Μέσα σέ ἐννέα περίπου ὧρες (διότι σέ πολλά σημεῖα οἱ βανδαλισμοί συνεχίστηκαν καί μετά τήν κήρυξη τοῦ στρατιωτικοῦ νόμου μετά τά μεσάνυκτα) καταστράφηκαν ὁλοσχερῶς 1.004 σπίτια, ἐνῶ ἄλλα περίπου 2.500 ὑπέστησαν ἐκτεταμένες ζημιές.

Καταστράφηκαν ἐπίσης 4.348 καταστήματα, 27 φαρμακεῖα, 26 σχολεῖα, 5 πολιτιστικοί σύλλογοι, οἱ ἐγκαταστάσεις 3 ἐφημερίδων, 12 ξενοδοχεῖα, 11 κλινικές, 21 ἐργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεῖα καί ἑστιατόρια, 73 ἐκκλησίες, ἐνῶ συλήθηκαν πάρα πολλοί τάφοι σέ 2 κοιμητήρια, καθώς καί οἱ τάφοι τῶν πατριαρχῶν στήν Μονή Βαλουκλή.

Τουλάχιστον 30 ἕλληνες σκοτώθηκαν καί ἑκατοντάδες ἄλλοι κακοποιήθηκαν βάναυσα. Σέ δύο χιλιάδες περίπου ὑπολογίζοντα ἀπό τούς κύκλους τῆς Ὁμογένειας οἱ βιασμοί, ἄν καί ἐπισήμως καταγγέλθηκαν μόνο 200.

Ἰδιαίτερο μίσος ἐπιδείχθη κατά τῶν ἱερωμένων, ἀφοῦ πολλοί ξυλοκοπήθηκαν ἀγριότατα, ἄλλοι γυμνώθηκαν καί διαπομπεύθησαν, ἐξαναγκαζόμενοι νά φωνάζουν ὅτι ἡ Κύπρος εἶναι τουρκική, ἐνῶ ὑπάρχουν μαρτυρίες ὅτι σέ κάποιο ἱεροδιάκονο ἔγινε ἀναγκαστική περιτομή.

Ὁ Ἐπίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος καί ὁ ἡλικιωμένος μοναχός Χρύσανθος Μαντᾶς ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, ἐνῶ ὁ Μητροπολίτης Ἡλιουπόλεως Γεννάδιος παρεφρόνησε ἀπό τούς ξυλοδαρμούς καί ὕστερα ἀπό λίγο ἀπεβίωσε.

**********

Ἡ Τουρκική θηριωδία ἐπί χίλια χρόνια καί πλέον ἀπειλεῖ καί καταδιώκει τούς Ἕλληνες καί ἐπιδιώκει τή συρρίκνωσή τους.

Τά γεγονότα ἀποδεικνύουν, ὅτι ἀποτελεῖ τόν δήμιο τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Εὐχόμαστε νά μήν ἔχουμε νέα μαρτυρία καί ἐπιβουλή κατά τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Τό κείμενο αὐτό τό ἀφιερώνουμε στήν μνήμη τῶν μαρτύρων Πατέρων μας γιά νά μή λησμονήσουμε τίς θυσίες τους.

Δρακοντόσχισμα

drakontosxisma-6

Του Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια | Romfea.gr

Ἡ ἀνεμόεσσα καὶ δασοσκεπὴς Σκόπελος, τὸ καταπράσινο νησὶ τῶν Βορείων Σποράδων, ἔχει προστάτη καὶ πολιοῦχο της τὸν Ἅγιο Ρηγῖνο, τὸν θαυματουργὸ Ἱερομάρτυρα, τὸν δρακοντοκτόνο.

Τὸ ὄνομα «Ρηγῖνος» εἶναι λαοφιλὲς στοὺς κατοίκους τοῦ νησιοῦ, ἀφοῦ δίνεται σὲ πολλὰ Σκοπελιωτόπουλα ποὺ τιμοῦν τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου τους. Ὁ τάφος του, στὸ Μοναστήρι του, ἀναβλύζει ἰάματα.

Ὁ τόπος τοῦ μαρτυρίου του στὸ παλιὸ γεφύρι εἶναι τόπος προσκυνήματος. Τὰ ἱερά του λείψανα θυματουργοῦν. Αὐτό, ὅμως, ποὺ συγκινεῖ ἰδιαίτερα εἶναι τὸ ἄγνωστο στοὺς πολλοὺς προσκύνημα τοῦ Δρακοντοσχίσματος.

Σὲ μιὰ τοποθεσία ἀπείρου φυσικοῦ κάλλους, ὅπου τεράστιοι ἐντυπωσιακοὶ βράχοι στὴν ἄκρη ἑνὸς πευκοδάσους σχισμένοι, λὲς ἀπὸ χέρι ἀνθρώπινο, πέφτουν ἀπότομα στὰ καταγάλανα αἰγαιοπελαγίτικα νερά, βρίσκεται τὸ προσκύνημα τοῦ Δρακοντοσχίσματος.

Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τὸ βρεῖ ὁ κάθε προσκυνητής, γιατὶ δὲν ὑπάρχει σχετικὴ σήμανση.

«Ὁ ζητῶν, ὅμως, εὑρίσκει», ὅπως μᾶς λέγει καὶ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο (Ματθ. ζ΄ 8).

Στὸν κεντρικὸ ὁδικὸ ἄξονα ποὺ συνδέει τὴ Σκόπελο μὲ τὴ Γλῶσσα, λίγο μετὰ τὸν πανεύμορφο Στάφυλο, πρὸς τὴ μεριὰ τῆς θάλασσας, ἕνας χωματόδρομος μᾶς ὁδηγεῖ στὸ θαυμάσιο τοπίο τοῦ παράδοξου θαύματος τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὑπάρχει ὡραιότατο εἰκονοστάσι μέσα σὲ στέγαστρο κεραμοστέπαστο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀντικρίζουμε τοὺς σχισμένους βράχους χωρὶς νὰ πλησιάζουμε στὴν ἄκρη τους, γιατὶ χάσκει κάτω τους ὁ γκρεμὸς ποὺ προκαλεῖ δέος καὶ ζαλάδα. Στὸ εἰκονοστάσι βρίσκεται ἁγιογραφία τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου ποὺ σκοτώνει τὸν πελώριο δράκοντα.

Μὲ εὐλάβεια ἀνάβουμε ἕνα κεράκι καὶ ψάλλουμε τὸ σχετικὸ Μεγαλυνάριο:

Δράκοντα ἀπέκτεινας νοητόν,
θαυμαστὲ Ῥηγῖνε,
δοξασίας σου τῆς ὀρθῆς
ξίφει ἐν Σκοπέλῳ
καὶ τοῦτον θείῳ σθένει
ἀπέῤῥιψας εἰς τόπον
Δρακοντοσχίσματος.

Σύμφωνα μὲ τὸ θρύλο πρὶν πολλὰ χρόνια στὴ Σκόπελο ἐμφανίστηκε ἕνας δράκος ποὺ σκότωνε καὶ ἔτρωγε ὅλους τοὺς κατοίκους της.

Στὸ νησὶ δὲν μποροῦσε νὰ μείνει κανεὶς ἄνθρωπος, ἐνῶ ἀπὸ τὰ γύρω νησιὰ ἔστελναν τοὺς καταδικασμένους σὲ θάνατο, νὰ τοὺς φάει τὸ θηρίο.

Αὐτὴ ἡ δραματικὴ δράση τοῦ δράκοντα κράτησε γιὰ περίπου 400 χρόνια.

Ὅταν τὸ ἔμαθε  ὁ Ἅγιος Ρηγῖνος πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ  τὸ ἐξολοθρεύσει μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεώς του στὸ Σωτήρα Χριστό.

Μπῆκε, λοιπόν, σὰν ναύτης σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλοῖα ποὺ πήγαιναν τοὺς καταδίκους στὸ νησὶ καὶ ὅταν βγῆκε ρώτησε: «Πού, στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ θεριό;». Τὸ σημεῖο ἐκεῖνο ὀνομάζεται μέχρι σήμερα «Έλιος».

Προχωρώντας ὁ Ἅγιος συνάντησε τὸν φοβερὸ δράκο, ὁ ὁποῖος ὅταν ἀντίκρισε τὸν Ἅγιο, φοβήθηκε καὶ ἔφυγε. Ὁ Ἅγιος τὸν καταδίωξε καὶ κυνηγώντας τον ἔφθασε στὴ θέση μεταξὺ Σταφύλου καὶ Ἀμάραντου.

Ὁ δράκος μὴ ἔχοντας ἄλλο δρόμο διαφυγῆς πήδηξε ἀπὸ ἕνα βράχο στὴ θάλασσα. Ὁ βράχος σχίσθηκε καὶ ἠ περιοχὴ πῆρε τὸ ὄνομα Δρακοντόσχισμα.
Πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ θρύλο κρύβεται ἡ μεγάλη ἀλήθεια.

Ὁ Ἅγιος Ρηγῖνος ἔζησε στὶς ἀρχὲς τοῦ τετάρτου αἰῶνος. Ὁ δράκοντας τῆς εἰδωλολατρίας κατέτρωγε τοὺς κατοίκους τῆς Σκοπέλου καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθανε αὐτὴ ἦλθαν νὰ προστεθοῦν καὶ οἱ αἱρετικοὶ, ποὺ πλανοῦσαν τοὺς πιστοὺς στὸν Χριστὸ Σκοπελίτες.

Τὸ ἦθος τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου καὶ τὴ σοφία τῶν λόγων καὶ πράξεών του ἐκτίμησε ὁ θεῖος του Ἀχίλλιος, ὁ Ἅγιος ἱεράρχης τῆς πόλεως τῆς Λαρίσης, καὶ τὸν ἀπέστειλε στὴ Σκόπελο.

Ἔτσι ἐξηγεῖται ὅτι ἦλθε στὸ νησὶ σὰν ναύτης, γιὰ προσφορὰ βοηθείας στοὺς ἐξορίστους, ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ, καὶ διάδοση καὶ ἑδραίωση τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, ἡ ὁποία κλονιζόταν καὶ διασαλευόταν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὴ μανία τῶν εἰδωλολατρῶν.

Νά, τὰ τετρακόσια περίπου χρόνια τοῦ θρύλου, τὰ χρόνια ἀπὸ τὴ Γέννηση τοῦ γλυκυτάτου μας Χριστοῦ.

Μὲ ἐφόδιο τὴ μόρφωσή του, θύραθεν καὶ Χριστιανική, τὶς ἔμφυτες ἀρετές του καὶ κυρίως τὴν ὁσιακή του πολιτεία ὁ Ρηγῖνος πέτυχε στὴν ἀποστολή του καὶ ἐξόντωσε τὸ νοητὸ δράκοντα, ποὺ κατέτρωγε τοὺς πιστούς.

Μὲ τὸ μαχαίρι τῶν σοφῶν λόγων σου ἀπέκτεινε τόσο τοὺς ἀρειανίζοντες ὅσο καὶ τὸν αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἰουλιανό, τὸν Παραβάτη, ὁ ὁποῖος θέλησε αὐτὴ τὴ φορὰ νὰ ἐπαναφέρει τὴ θρησκεία τῶν Ὀλυμπίων Θεῶν, τοῦ εἰδωλικοῦ δωδεκαθέου.

Στὸ Δρακοντόσχισμα ὁ Ἅγιος ἐξολόθρευσε τὸν ἕρποντα μισόκαλο δράκοντα, αὐτὸν ποὺ ζητεῖ νὰ καταπιεῖ κάθε Χριστιανὸ Ὀρθόδοξο.

Ἡ ἐξόντωση αὐτὴ τοῦ νοητοῦ δράκοντος εἶχε ὡς συνέπεια τὴ φυλάκιση τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου καὶ τοὺς βασανισμούς του, τοὺς ὁποίους ὑπέμεινε μέχρι θανάτου.

Στὴ θέση «Παλιὸ γεφύρι», ὅπου σήμερα βρίσκεται ἄλλο προσκυνητάρι, ὁ δήμιος ἀπέκοψε τὴν πάντιμη κεφαλή του παραδίνοντας ἔτσι τὴν πανακήρατη ψυχή του στὸν Τριαδικό μας Θεό.

Ὁ δρακοντοκτόνος Ἅγιος Ρηγῖνος μέχρι σήμερα δὲν ἐγκατέλειψε τὸ νησί, στὸ ὁποῖο θριάμβευσε τὸ δράκοντα καὶ δέχθηκε τὴ σπάθη τοῦ δημίου μαζὶ μὲ τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου τὸ ἀμάραντο.

Δικαιολογημένα, λοιπόν, οἱ Σκοπελίτες πηγαίνουν στὸ Δρακοντόσχισμα, ὅπου μαζὶ μὲ τὴν ἀπόλαυση τοῦ τοπίου καὶ τὴ δοξολογία τους στὸ Δημιουργὸ τοῦ Σύμπαντος, «τὸν ποιοῦντα θαυμάσια μόνον» ὑμνοῦν καὶ τὸν Ἅγιό τους, τὸν Ἅγιο Ρηγῖνο, τὸν βοηθό τους σὲ κάθε βιοτικὴ ἀνάγκη καὶ περίσταση καὶ τὸν λυτρωτή τους ἀπὸ τὸ νοητὸ δράκοντα, ποὺ ἀνύστακτος ζητεῖ τὴν ἐξόντωσή τους.

Ένας μήνας Αρχιερατείας του Μαξίμου στα Ιωάννινα

ioanninon-34

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Συμπληρώθηκε ένας μήνας από την ενθρόνιση του Μητροπολίτου Μαξίμου στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων.

Ένας μήνας με πλούσια ποιμαντική και πνευματική δραστηριότητα, που αποτελεί πρόκριμα για τη μελλοντική πορεία της Μητροπόλεως.

Ο Σεβασμιώτατος όλο αυτό το διάστημα «ουκ έδωκεν ύπνον τοις οφθαλμοίς αυτού και τοις βλεφάροις αυτού νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις αυτού», εκδαπανώμενος και κυριολεκτικά αναλισκόμενος στη διακονία του λαού του Θεού.

Θείες Λειτουργίες, παρακλητικοί κανόνες στην Υπεραγία Θεοτόκο, εσπερινοί, ιερατικές συνάξεις κατά αρχιερατικές περιφέρειες, επισκέψεις και στα πιο απομακρυσμένα χωριά της Μητροπόλεως, επικοινωνία με το λαό και τόνωση του φρονήματος του, συζητήσεις με τους νέους σε καφετέριες, αλλά και άλλες ποικίλες δραστηριότητες είναι ο θετικός απολογισμός ενός μηνός αρχιερατείας.

Η αποδοχή του νέου Μητροπολίτου από το ποίμνιο εντυπωσιακή. Όπου πήγε έγινε αντικείμενο θερμών εκδηλώσεων από τους κατοίκους, οι οποίοι έσπευδαν να τον γνωρίσουν και να πάρουν την ευχή του.

Ο Μητροπολίτης Μάξιμος είναι ένας πολυτάλαντος άνθρωπος. Υποδειγματικός και βιωματικός εκκλησιαστικός λειτουργός, άριστος εκτελεστής της πατρώας βυζαντινής μουσικός, δόκιμος κήρυξ του θείου λόγου, που γνωρίζει να προσαρμόζει την ομιλία του ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο του εκκλησιάσματος, έμπειρος και διακριτικός στα ποιμαντικά και διοικητικά του καθήκοντα έχει ήδη κερδίσει την αγάπη και την εκτίμηση του ηπειρωτικού λαού.

Όλα δείχνουν ότι κάτι διαφορετικό κινείται στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων. Ένας νέος άνεμος αναδημιουργίας πνέει με πρώτη προτεραιότητα τον επανευαγγελισμό των πιστών, την επιμόρφωση του κλήρου, την αναδιοργάνωση του μοναχισμού, τα ποιμαντικά ανοίγματα στα νοσοκομεία, στις φυλακές και στον εκπαιδευτικό χώρο.

Εμείς ευχόμαστε στο νέο Μητροπολίτη υγεία και δύναμη για να συνεχίσει το μεγαλόπνοο ποιμαντικό του έργο, που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς.

Πειραιώς σε Πρωθυπουργό: ''Ανοίγετε τον ασκό του Αιόλου''

peir-sam-1

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε πρός τόν Πρωθυπουργόν κ. Ἀ. Σαμαρᾶν τήν ἀκόλουθον ἐπιστολήν σχετικῶς μέ τό νομοσχέδιο: Τροποποίηση του ν.927/1979 (Α΄139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου.

Ακολουθεί η επιστολή του Σεβασμιωτάτου:

Ἐξοχώτατε Κύριε Πρωθυπουργέ,

Ἡ ἐντός τοῦ θέρους καί ἀπό τό τμῆμα διακοπῶν τῆς Βουλῆς ψήφιση τοῦ Σχεδίου Νόμου «Τροποποίηση του ν.927/1979 (Α΄139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου» μᾶς ἀναγκάζει ἐσπευσμένως νά Σᾶς ἀπευθύνομε τήν παρούσα, διαμαρτυρόμενοι ἐντόνως ἐκ προσώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως, διά τήν μή πρόβλεψη στό ἄρθρο 3 τοῦ συγκεκριμένου Σχεδίου Νόμου τῆς κακόβουλης ἄρνησης ἤ ἐκμηδένισης ἱστορικῶν γεγονότων πού ἀναφέρονται στίς γενοκτονίες τοῦ Ποντιακοῦ καί Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῶν Ἀρμενίων καί τῶν ἄλλων ἐθνοτήτων, πού κατακρεουργήθησαν ἀπό τήν Τουρκική θηριωδία.

Συγχαίρομε δημοσίᾳ τούς 38 Βουλευτάς τοῦ κομματός Σας διά τήν ἐθνική τους θέση καί ἀντίδραση ὅσον ἀφορᾶ στό συγκεκριμένο ἐθνικῆς σημασίας καί σοβαρότητος ζήτημα.

Διαμαρτυρόμεθα ἀκόμη ἐντονότατα, διότι εἰσάγεται γιά πρώτη φορά στήν ἔννομη τάξη καί τό δικαιϊκό σύστημα ἡ ποινική καταδίωξι ἑνός συναισθήματος πού δέν ἔχει λάβει ἀρχή ἐκτελέσεως, ὅπως ἡ ἔννοια τοῦ μίσους, ἡ ὁποία δέν προσδιορίζεται ἐπακριβῶς μέ μέγιστο κίνδυνο τήν καταδίωξη τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καί τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως πού προβλέπονται καί προστατεύονται ἀπό τά ἄρθρα 14-16 τοῦ Συντάγματος καί τό ἄρθρο 10 τῆς Ε.Σ.Δ.Α.

Ἀντιλαμβάνεσθε ἀσφαλῶς ὅτι τό ὑπό συζήτηση καί ψήφιση Σχέδιο Νόμου ὡς ἔχει συζητηθεῖ καί διατυπωθεῖ στήν ἁρμόδια Ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς, προσβάλλει τό ἀτομικό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως πού ὡς ἀνεφέρθη συνταγματικῶς προστατεύεται, γι’ αὐτό καί τό περιεχόμενο τῶν σχετικῶν ποινικῶν τυποποιήσεων συναντᾶ τά ὅριά του στά ἄρθρα 10 παραγρ. 2, 14 καί 17 τῆς ΕΣΔΑ, στά ἄρθρα 19 παραγρ. 2 καί 3 καί 21 τοῦ Διεθνοῦς Συμφώνου τοῦ ΟΗΕ γιά τά ἀτομικά καί πολιτικά δικαιώματα καί στά ἄρθρα 5 παραγρ. 1 καί 2, 16 παραγρ. 1 ἐδ. 2, καί 25 παραγρ. 3 τοῦ Συντάγματος.

Ἑπομένως ἡ ποινική ἐκτίμηση τοῦ συναισθήματος πού δέν ἐνέχει τήν ἀρχή ἐκτελέσεως ἐγκληματικῆς ἐνέργειας ἐπιβάλλει φασιστικῷ τῷ τρόπῳ τήν κατάργηση τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως καί ἐπιδιώκει τήν ἀπαγόρευση τῆς σκέψεως, ἐφ’ ὅσον ἡ γνωστοποίησή της θά καθιστᾶ τόν πολίτη ὑποκείμενο τοῦ ποινικοῦ δικαίου.

Ἡ Ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ προβλέπει ὅτι προϋπόθεση ποινικῆς καταστολῆς ἐγκληματικῆς ρατσιστικῆς ἐνέργειας εἶναι ἡ προσφορότητα τῆς συγκεκριμένης ἐκδήλωσης νά παράγει ἄμεσο καί ἐπικείμενο κίνδυνο συνολικά γιά τήν εἰρηνική καί ὁμαλή κοινωνική συμβίωση, εἰδικώτερα δέ γιά τά δικαιώματα τῆς ὁμάδας ἤ τοῦ προσώπου κατά τῶν ὁποίων στρέφεται.

Οἱ ἀνωτέρω προϋποθέσεις δέν περιλαμβάνονται στό Σχέδιο Νόμου μέ προφανές ἀποτέλεσμα τήν ποινικοποίηση τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως καί κρίσεως.

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Ἀνοίγετε τό ἀσκό τοῦ Αἰόλου μέ αὐτό τό σχέδιο Νόμου διότι ποινικοποιεῖτε καί αὐτή τήν ἐπιστημονική ἄποψη ἀφοῦ μέ τό ὑπό κρίση Σχέδιο Νόμου θά ἔπρεπε νά εἶναι ὑποκείμενο ἐάν ζοῦσε τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου ὁ μακαριστός Καθηγητής Γ. Ἀ. Μαγκάκης διότι στή Νομική Σχολή ἐδίδασκε εἰδικό ποινικό δίκαιο μέ τό σύγγραμά του «Τά ἐγκλήματα περί τό γενετήσιο ἔνστικτο» ὅπου ἀνεφέρετο καί ἡ παρά φύσι ἀσέλγεια τήν ὁποία κολάζει ὑπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις ὁ ποινικός Νομοθέτης στό ἄρθρο 347 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ἀφοῦ ἐνδεχομένως μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ὅτι ἡ συμπερίληψη στίς ἐγκληματικές πράξεις τῆς βορβορώδους αὐτῆς χυδαιότητος ἐμποιεῖ μίσος σέ βάρος ἐχόντων τό συγκεκριμένο διαστροφικό «προσανατολισμό».

Θά πρέπει ὡσαύτως μέ τήν παραπάνω ἀπαράδεκτη πρόβλεψη τοῦ ὑπό κρίση σχεδίου Νόμου νά καθίστατο ὑποκείμενο τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου καί ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος διότι στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του στό Κεφ. 6 στιχ. 9-11 διακηρύσσει εὐθαρσῶς «...ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι».

Καί συνεπῶς καί Αὐτός ἀπαξιώνων διά τοῦ κηρύγματός του τούς ἑτέρους «προσανατολισμούς» περί τό γενετήσιο ἔνστικτο προκαλεῖ τό μίσος καί τήν ἀπέχθεια ἐναντίον τῶν ὑποκειμένων στά γεώδη αὐτά πάθη. Σέ αὐτή τήν παράνοια ὁδηγεῖτε τό δικαιϊκό σύστημα καί τήν ἔννομη τάξη κ. Πρωθυπουργέ!

Διαμαρτυρόμεθα διότι ἀναλάβατε Ἐσεῖς μετά τοῦ φίλου κ. Εὐάγγελου Βενιζέλου καί ρόλο «Δημιουργοῦ» ἀφοῦ μέ τό ὑπό κρίση Σχέδιο Νόμου καθιερώνεται στήν ἔννομη τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἑλλάδος ἀπό τήν δική Σας Κυβέρνηση καί ἕτερος γενετήσιος-σεξουαλικός προσανατολισμός καί ἑτέρα ταυτότητα φύλου ἐκτός τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός καί ἀνακηρύσσεται ἡ ψυχοπαθολογική ἐκτροπή καί ἡ ἀντιαισθητική μίμηση τοῦ ἑτέρου φύλου ὡς προστατευόμενο ἔννομο ἀγαθό ἀπό τήν Ἑλληνική ἔννομη τάξη.

Βεβαίως γνωρίζετε καλῶς ὅτι αὐτό εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά τήν ἐν συνεχείᾳ προώθηση τοῦ Συμφώνου συμβίωσης τῶν λεγομένων «ὁμοφύλων ζευγαριῶν».

Ἀσφαλῶς στό ὑπό κρίση σχέδιο νόμου ὅπου καθιερώνετε ἕτερο γενετήσιο-σεξουαλικό προσανατολισμό τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους καί ἀσεβῶς ἀνατρέπετε τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί φυσιολογία θά περιλαμβάνετε διότι δέν τό διευκρινίζετε καί τούς θεσμούς «δικαίου» τῶν προηγμένων χωρῶν τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Βορᾶ ὅπως εἶναι ἡ παιδοφιλία καί ἡ κτηνοβασία πού ἔχουν τύχει συνταγματικῆς καλύψεως στήν Ὀλλανδία μέ τό κόμμα PNVD καί στήν Γερμανία μέ τούς ἑκατόν πενήντα χιλιάδες ἐνεργούς κτηνοβάτες στούς θεσμοθετημένους οἴκους ἀνοχῆς κτηνοβατῶν.

Διερωτῶμαι κ. Πρωθυπουργέ ἐάν στό πρόγραμμα τοῦ Κόμματός Σας ἐξαγγέλονταν καί περιλαμβάνονταν αὐτές οἱ Νομοθετικές πρωτοβουλίες καί ἑπομένως ἐάν ἔχετε τήν νομιμοποίηση τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος πού Σᾶς ψήφισε γιά νά ποινικοποιήσετε τήν ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως καί νά «ἀνιδρύσετε» νέο τύπο ἀνθρώπου.

Νά εἶστε βέβαιος ὅτι ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πού πέρασε διά πυρός καί ὕδατος καί πού μόνο τούς τρεῖς πρώτους αἰῶνες ἐκοσμήθη μέ τό αἷμα ἕνδεκα ἑκατομμυρίων μαρτύρων δέν θά παύσει νά ὑπερασπίζεται τό ἀνθρώπινο πρόσωπο σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις του καί νά στηλιτεύει τά βύθια γεώδη πάθη μέ ὁποιοδήποτε τίμημα.

Σκεφθεῖτε ὅμως καλῶς, καί τό λέγω μέ τήν ἐμπειρία τῶν πολλαπλῶν καταμηνύσεών μου ἀπό τά λεγόμενα «ὁμοερωτικά» σωματεῖα διότι ὑπερασπίστηκα τό ἀνθρώπινο ἦθος καί τόν θεϊκό Νόμο, χωρίς ποτέ νά στηλιτεύσω πρόσωπα, ὁποία θά εἶναι ἡ θέση Σας στό γήϊνο χωροχρόνο καί στό ἐπέκεινα ὅταν ὁδηγηθοῦν ὡς νέοι μάρτυρες τῆς ἀληθείας τοῦ αἰωνίου Θεοῦ στίς φυλακές, ἐκεῖνοι πού θά ὑπερασπίζονται ἀνύστακτα τό ἀνθρώπινο ἦθος καί τό τιμιώτατο ἀνθρώπινο πρόσωπο.

Τό παγανιστικό καί ναζιστικό Κόμμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς πού προσέλαβε τό ὄνομά του καί τό ἰδεολόγημά του ἀπό τό καββαλιστικό καί ἀποκρυφιστικό Ἑρμητικό Τάγμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς τοῦ 19ου αἰ. τῶν Γέϊτς καί Ἄλιστερ Κρόουλι καί ἀπό τόν Ρουνικό Παγανισμό τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ, δέν θά τό καταπολεμήσετε, ὡς ἀφελῶς πιστεύετε, μέ τέτοια νομοθετήματα άλλά μόνο μέ τήν ριζική ἀντιμετώπιση τῶν αἰτιῶν πού τό γιγάντωσαν καί πού εἶναι ἡ ἄκριτη καί ἀσύδοτη ἐπέλαση στή χώρα παρανόμων μεταναστῶν καί ἡ ἀνεξέλεγκτη καί τραγική ὕφεση πού συνεχίζονται καί ἔχουν μεταβάλλει τήν πατρίδα σέ «γκέτο χαμένων ψυχῶν».

Ἐλπίζω νά συνειδητοποιήσετε ὅτι ἐμμένοντας στό ἄθλιο αὐτό νομοθέτημα πωλεῖτε σέ τιμή εὐκαιρίας τήν ψυχή Σας γιά μερικούς ἀκόμη μῆνες Πρωθυπουργίας!

Μετά τιμῆς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

top
Has no content to show!